Die Vallei van die Konings (Arabies: وادي الملوك Wādī al-Mulūk; Kopties: ϫⲏⲙⲉ, geromaniseer: džēme), ook bekend as die Vallei van die Poorte van die Konings (Arabies: وادي أبواب الملوك Wādī Abwāb al-Mulūk), is 'n vallei in Egipte waar, oor 'n tydperk van byna 500 jaar van die 16de tot die 11de eeu v.C., rotsgrafte vir die farao's en magtige edeles van die Nuwe Koninkryk (die Agtiende tot die Twintigste Dinastieë van Antieke Egipte) uitgegrawe is. Die vallei lê aan die westelike oewer van die Nyl, oorkant Thebe (moderne Luxor), binne die hart van die Thebaanse Nekropolis. Die wadi bestaan uit twee valleie: die Oostelike Vallei (waar die meerderheid van die koninklike grafte geleë is) en die Westelike Vallei (Vallei van die Ape). Met die ontdekking van 'n nuwe kamer in 2005 en die ontdekking van twee verdere grafingange in 2008, is die vallei bekend daarvoor dat dit 63 grafte en kamers bevat (wat wissel in grootte van KV54, 'n eenvoudige put, tot KV5, 'n komplekse graf met meer as 120 kamers). Dit was die hoofbegrafnisplek van die belangrikste koninklike figure van die Egiptiese Nuwe Koninkryk, sowel as 'n aantal bevoorregte edeles. Die koninklike grafte is versier met tonele uit die Egiptiese mitologie en gee leidrade oor die geloof en begrafnispraktyke van die tydperk. Byna al die grafte lyk asof hulle in die oudheid oopgemaak en beroof is, maar hulle gee steeds 'n idee van die weelde en mag van die farao's. Hierdie gebied is sedert die einde van die agtiende eeu 'n fokus van argeologiese en Egiptologiese verkenning, en sy grafte en begrafnisse bly navorsing en belangstelling stimuleer. Sedert die 1920's is die vallei beroemd vir die ontdekking van die graf van Toetankamen, en is een van die bekendste argeologiese terreine ter wêreld. In 1979 het dit 'n Wêrelderfenisgebied geword, saam met die res van die Thebaanse Nekropolis. Verkenning, opgrawing en bewaring gaan voort in die vallei, en 'n nuwe toeristesentrum is onlangs geopen.

Wikipedia