Sde Boker (Hebreeus: שְׂדֵה בּוֹקֵר, letterlik Herding Field) is 'n kibboets in die Negev-woestyn van suidelike Israel. Dit is veral bekend as die aftreehuis van Israel se eerste Eerste Minister, David Ben-Gurion, en val onder die jurisdiksie van die Ramat HaNegev Streeksraad. In 2019 het dit 'n bevolking van 479 gehad. 'n Groot landbouplaas of klein dorpie het hier in die vroeë Islamitiese tydperk bestaan, van die laat 7de eeu tot die vroeë 9de eeu. Oorblyfsels van dosyne strukture bestaan, insluitend 'n moskee naby waarvan honderde Arabiese inskripsies gevind is. Die moderne kibboets is op 15 Mei 1952 gestig deur voormalige soldate, insluitend Yehoshua Cohen wat in 1948 die Verenigde Nasies se gesante Folke Bernadotte en André Sérot vermoor het. In 1953 het Eerste Minister David Ben-Gurion uit sy amp bedank en na die kibboets verhuis. Alhoewel hy in 1955 na die politiek teruggekeer het, het hy voortgegaan om in die kibboets te woon tot sy dood in 1973, toe hy naby by Midreshet Ben-Gurion langs sy vrou Paula Ben-Gurion begrawe is. Ben-Gurion het na die kibboets verhuis geïnspireer deur sy visie om die Negev-woestyn te bewerk en die omliggende dorpe soos Yeruham en Dimona op te bou. Hy het geglo dat die Negev uiteindelik die tuiste sou wees van baie Jode wat na Israel sou verhuis, en hy het gevoel dat Sde Boker 'n baanbreker en voorbeeld was vir wat sou volg. Sy huis is later in 'n museum omskep. In sy amptelike geskrifte het Ben-Gurion dikwels gedink oor sy pogings om die Negev te herleef: Die woestyn bied ons die beste geleentheid om weer te begin. Dit is 'n noodsaaklike element van ons herlewing in Israel. Want dit is in die bemeestering van die natuur dat die mens leer om homself te beheer. Dit is in hierdie sin, meer prakties as misties, dat ek ons Verlossing op hierdie land definieer. Israel moet voortgaan om sy nasionaliteit te kweek en om die Joodse volk te verteenwoordig sonder om sy glorieryke verlede prys te gee. Dit moet hierdie reg verdien—wat geen klein taak is nie—'n reg wat slegs in die woestyn verkry kan word. Toe ek vandag by my venster uitkyk en 'n boom voor my sien staan, het die gesig in my 'n groter gevoel van skoonheid en persoonlike bevrediging wakker gemaak as al die woude wat ek in Switserland en Skandinawië oorgesteek het. Want ons het elke boom op hierdie plek geplant en hulle met die water wat ons verskaf het teen die koste van talle pogings natgemaak. Waarom het 'n moeder haar kinders so lief? Omdat hulle haar skepping is. Waarom voel die Jood 'n affiniteit met Israel? Omdat alles hier nog gedoen moet word. Dit hang net van hom af om aan hierdie bevoorregte skeppingsdaad deel te neem. Die bome by Sde Boker praat anders met my as die bome wat elders geplant is. Nie net omdat ek aan hul aanplanting en instandhouding deelgeneem het nie, maar ook omdat hulle 'n geskenk van die mens aan die natuur is en 'n geskenk van die Jode aan die kompos van hul kultuur. Wikipedia