Parthët
        Ky emër përmendet vetëm në [Vepr 2:9 ] ku i referohet Judenjve të vendosur në Parthi. Parthia e vërtetë ishte rajoni që shtrihej përgjatë anës jugore të maleve që ndajnë shkretëtirën e madhe persiane nga shkretëtira e Kharesmit. Ajo shtrihej në jug të Hirkanisë, në lindje të Medisë dhe në veri të Sagartisë. Parthët e lashtë quhen një racë "Skitike" dhe ndoshta i përkisnin familjes së madhe Turaniane. Pas qëndrimit nën sundimin e persëve dhe Seleucidëve, ata u rebeluan në vitin 256 para Krishtit dhe nën Arsakun arritën të vendosnin pavarësinë e tyre. Parthia, në mendjen e shkrimtarit të Veprave, do të përfaqësonte këtë perandori, e cila shtrihej nga India deri te Tigri dhe nga shkretëtira e Khoresmit deri te brigjet e Oqeanit Jugor; prandaj pozicioni i spikatur i emrit Parthët në listën e atyre të pranishëm në Pentekost. Parthia ishte një fuqi pothuajse e barabartë me Romën — e vetmja fuqi ekzistuese që kishte provuar forcën e saj kundër Romës dhe nuk ishte mposhtur në përballje. Sundimi i Parthëve zgjati për gati pesë shekuj, duke filluar në shekullin e tretë para dhe duke përfunduar në shekullin e tretë pas erës sonë. Parthët flisnin gjuhën persiane.

Fjalori Biblik i Smith-it