Libano
Priskribo
[= blanka], impona montara ĉeno, etendiĝanta de la rivero Litani [aŭ Lita] proksime al Tiro norde ĝis la rivero El-Kebir [en antikveco Eleuterus] en longo de 170 km. La plej gravaj el la multaj ebenaĵoj sur la kresto de Libano estis la tiel nomataj "Cedroj de Libano", t.e. cedra regiono, okupanta ĉirkaŭ 100 m2 en alteco de ĉirkaŭ 3000 m. La cedra arbareto, kiu estis minacata de kompleta detruo [en 1573 estis en ĝi nur 24 arboj, en 1810 jam 375 kaj en 1884 397], hodiaŭ troviĝas nur sur la okcidenta deklivo en alteco de 2000 m. Ĝi estas ĉirkaŭita de alta muro por protekti ĝin kontraŭ hakado fare de nepermesitaj homoj. La konsisto de L. estas plejparte kalkŝtono. En la altecoj kolektiĝas pluvakvo, fluanta en la varmaj monatoj de la eterna neĝo de Libano [Jer 18:14 ]. Glacimontoj tamen ne estas en Libano. Senfinaj riveretoj irigacias la libanajn valojn kaj igas ilin fekundaj por abunda vegetaĵo [Kant 4:15 ; Jes 35:2 ; 60:13]. Sur la okcidenta deklivo de meza Libano prosperas morusoj, olivarboj, figarboj, nuksoj, migdalarboj, persikarboj kaj abrikotarboj. Ankaŭ granatoj maturiĝas ĉi tie. En alteco de 1000-1500 m estas kultivataj vino kaj tabako. Laŭ Kant 4:11 kaj Ĥos 14:7 , L. elsendas specialan odoron, verŝajne de aromaj arbustoj kaj floroj, kiuj abunde kovras la teron. De la arbaroj, pri kiuj kantis malnovtestamentaj verkistoj [2Reĝ 19:23 ; Ps 72:16 ; Jes 2:13 ; 10:34; 40:16; 60:13; Jeĥ 17:3 ; 31:15n; Zeĥ 11:1 ], preskaŭ ne restas spuro. En antikveco tamen, la ligno de L. servis ne nur por konstrui templojn kaj palacojn, sed ankaŭ por fari ŝipmastrojn [Ezr 3:7 ; Jeĥ 27:5 ]. Anstataŭ la arbaroj venis riĉaj paŝtejoj, kiuj servas al multaj gregoj de ŝafoj kaj kaproj. El sovaĝaj bestoj troviĝas ĉi tie ursoj, ŝakaloj, hienoj, sovaĝaj porkoj kaj gazeloj [2Reĝ 14:9 ; Kant 4:8 ]. En kavernoj estis trovitaj restaĵoj de homoj kaj cervoj, kaproj, kapreoloj kaj kavernaj leonoj. L. estis natura kaŝejo pro sia nealirebleco.
Estas rakontite, ke Salomono - same kiel aliaj orientaj regantoj en diversaj tempoj - ordonis transporti el L. cedran lignon por konstrui la templon en Jerusalemo [1Reĝ 5:6 ]. Tamen, ŝajnas ke li ankaŭ konstruis ĉi tie [1Reĝ 9:19 ], eble eĉ elfosis feron kaj aliajn materialojn.
Paralele kun L. kuras de la monto Hermon la tiel nomata Antilibano, apartigita de L. per la valo Bika, larĝa 8-14 km. Tra ĉi tiu valo fluas suden Nahr-el-litani kaj norden Orontes. La longo de la valo estas 120 km. Ĝia meza parto estas tre fekunda.
L. formis la nordokcidentan limon de la promesita lando [Read 1:7 ; 11:24; Jos 1:4 ; 11:17; 12:7; 13:5].
Biblia vortaro de Adolfo Novotný
ligiloj
Street View
Mapo
informoj el vortaro
Lebanon
white, "the white mountain of Syria," is the loftiest and most celebrated mountain range in Syria. It is a branch running southward from the Caucasus, and at its lower end forking into two parallel ranges, the eastern or Anti-Lebanon, and the western or Lebanon proper. They enclose a long valley (Josh 11:17) of from 5 to 8 miles in width, called by Roman writers Coele-Syria, now called el-Buka'a, "the valley," a prolongation of the valley of the Jordan.
Lebanon proper, Jebel es-Sharki, commences at its southern extremity in the gorge of the Leontes, the ancient Litany, and extends north-east, parallel to the Mediterranean coast, as far as the river Eleutherus, at the plain of Emesa, "the entering of Hamath" (Num 34:8; 1Kings 8:65), in all about 90 geographical miles in extent. The average height of this range is from 6,000 to 8,000 feet; the peak of Jebel Mukhmel is about 10,200 feet, and the Sannin about 9,000. The highest peaks are covered with perpetual snow and ice. In the recesses of the range wild beasts as of old still abound (2Kings 14:9; Cant 4:8). The scenes of the Lebanon are remarkable for their grandeur and beauty, and supplied the sacred writers with many expressive similes (Ps 29:5 ; 29:6; 72:16; 104:16-18; Cant 4:15; Isa 2:13; 35:2; 60:13; Hos 14:5). It is famous for its cedars (Cant 5:15), its wines (Hos 14:7), and its cool waters (Jer 18:14 ). The ancient inhabitants were Giblites and Hivites (Josh 13:5; Judg 3:3). It was part of the Phoenician kingdom (1Kings 5:2-6).
The eastern range, or Anti-Lebanon, or "Lebanon towards the sunrising," runs nearly parallel with the western from the plain of Emesa till it connects with the hills of Galilee in the south. The height of this range is about 5,000 feet. Its highest peak is Hermon (q.v.), from which a number of lesser ranges radiate.
Lebanon is first mentioned in the description of the boundary of Palestine (Deut 1:7; 11:24). It was assigned to Israel, but was never conquered (Josh 13:2-6; Judg 3:1-3).
The Lebanon range is now inhabited by a population of about 300,000 Christians, Maronites, and Druses, and is ruled by a Christian governor. The Anti-Lebanon is inhabited by Mohammedans, and is under a Turkish ruler.
EBD - Easton's Bible Dictionary