Anas

estis ĉefpastro en la jaroj 7-14 p.K. En la jaro 25 p.K., Kaifas, kiu edziĝis al la filino de Anas [Joh 18:13 ], estis levita al tiu ofico, kaj verŝajne Anas estis nun farita prezidanto de la Sanhedrino, aŭ deputito aŭ kunlaboranto de la ĉefpastro, kaj tiel ankaŭ estis nomata ĉefpastro kune kun Kaifas [Luk 3:2 ]. Laŭ la Mozaika leĝo, la ĉefpastreco estis tenata por la vivo [Nom 3:10 ]; kaj kvankam Anas estis senpostenigita de la roma prokuroro, la Judoj eble ankoraŭ konsideris lin laŭleĝe la ĉefpastro. Nia Sinjoro unue estis alportita antaŭ Anas, kaj post mallonga demandado de li [Joh 1:18 -23] estis sendita al Kaifas, kiam kelkaj membroj de la Sanhedrino kunvenis, kaj la unua proceso de Jesuo okazis [Mat 26:57 -68]. Ĉi tiu esploro de nia Sinjoro antaŭ Anas estas registrita nur de Johano. Anas estis prezidanto de la Sanhedrino antaŭ kiu Petro kaj Johano estis alportitaj [Ago 4:6 ].

EBD

Kaifas

la juda ĉefpastro (27-36 p.K.) ĉe la komenco de la publika ministerio de nia Sinjoro, dum la regado de Tiberio [Luk 3:2 ], kaj ankaŭ ĉe la tempo de lia kondamno kaj krucumo [Mat 26:3 ; 26:57; Joh 11:49 ; 18:13; 18:14]. Li tenis ĉi tiun oficon dum la tuta administrado de Pilato. Lia edzino estis la filino de Anas, kiu antaŭe estis ĉefpastro, kaj verŝajne estis la vikario aŭ deputito (Hebree sagan) de Kaifas. Li estis el la sekto de la Sadukeoj [Ago 5:17 ], kaj estis membro de la konsilio kiam li donis sian opinion ke Jesuo devus esti mortigita "por la popolo, kaj ke la tuta nacio ne pereu" [Joh 11:50 ]. En ĉi tiuj vortoj li senkonscie eldiris profetaĵon. "Kiel Saŭlo, li estis profeto malgraŭ si mem." Kaifas ne havis la potencon infliki la punon de morto, kaj tial Jesuo estis sendita al Pilato, la roma guberniestro, ke li povu ĝuste eldiri la juĝon kontraŭ li [Mat 27:2 ; Joh 18:28 ]. En pli posta periodo lia malamikeco al la evangelio ankoraŭ manifestiĝas [Ago 4:6 ]. (Vidu ANAS)

EBD