الخیام یک محوطه باستان‌شناسی در نزدیکی وادی خریتون در صحرای یهودیه در کرانه باختری، در سواحل دریای مرده است.

یافته‌های باستان‌شناسی در الخیام نشان‌دهنده سکونت تقریباً پیوسته گروه‌های شکارچی از دوره‌های میان‌سنگی و نوسنگی اولیه است. دوره خیامی (حدود ۱۰۰۰۰-۹۵۰۰ قبل از میلاد)، که به نام این مکان نامگذاری شده است، با سرپیکان‌های چخماقی که اکنون به عنوان "نقاط الخیام" شناخته می‌شوند، مشخص می‌شود. الخیام برای اولین بار توسط رنه نوویل در سال ۱۹۳۴، ژان پرو در سال ۱۹۵۱ و گونزالس اچراگای در سال ۱۹۶۱ کاوش شد.

ویکی‌پدیا