دره پادشاهان (عربی: وادی الملوک Wādī al-Mulūk؛ قبطی: ϫⲏⲙⲉ، رومی‌نویسی: džēme)، همچنین به عنوان دره دروازه‌های پادشاهان (عربی: وادی أبواب الملوک Wādī Abwāb al-Mulūk) شناخته می‌شود، دره‌ای در مصر است که در آن، برای دوره‌ای نزدیک به ۵۰۰ سال از قرن ۱۶ تا ۱۱ قبل از میلاد، مقبره‌های سنگی برای فراعنه و نجبای قدرتمند پادشاهی نوین (از دودمان هجدهم تا دودمان بیستم مصر باستان) حفاری شدند. این دره در ساحل غربی نیل، مقابل تبس (لوکسور امروزی)، در قلب نکرپولیس تبان قرار دارد. وادی شامل دو دره است: دره شرقی (جایی که بیشتر مقبره‌های سلطنتی قرار دارند) و دره غربی (دره میمون‌ها). با کشف یک اتاق جدید در سال ۲۰۰۵ و کشف دو ورودی مقبره دیگر در سال ۲۰۰۸، این دره به عنوان محل ۶۳ مقبره و اتاق شناخته می‌شود (که اندازه آن‌ها از KV54، یک گودال ساده، تا KV5، یک مقبره پیچیده با بیش از ۱۲۰ اتاق، متغیر است). این مکان اصلی دفن شخصیت‌های سلطنتی بزرگ پادشاهی نوین مصر و همچنین تعدادی از نجبای ممتاز بود. مقبره‌های سلطنتی با صحنه‌هایی از اساطیر مصری تزئین شده‌اند و سرنخ‌هایی از باورها و آیین‌های تدفینی آن دوره ارائه می‌دهند. به نظر می‌رسد تقریباً همه مقبره‌ها در دوران باستان باز و غارت شده‌اند، اما همچنان ایده‌ای از شکوه و قدرت فراعنه ارائه می‌دهند. این منطقه از پایان قرن هجدهم مورد توجه کاوش‌های باستان‌شناسی و مصرشناسی بوده و مقبره‌ها و دفن‌های آن همچنان به تحقیق و علاقه‌مندی دامن می‌زنند. از دهه ۱۹۲۰، این دره به دلیل کشف مقبره توت‌عنخ‌آمون مشهور شده و یکی از مشهورترین سایت‌های باستان‌شناسی جهان است. در سال ۱۹۷۹، همراه با بقیه نکرپولیس تبان، به عنوان یک سایت میراث جهانی ثبت شد. کاوش، حفاری و حفاظت در دره ادامه دارد و اخیراً یک مرکز گردشگری جدید افتتاح شده است.

ویکی‌پدیا