سد بوکر (عبری: שְׂדֵה בּוֹקֵר، به معنای میدان چرای دام) یک کیبوتص در صحرای نگب در جنوب اسرائیل است. این مکان بیشتر به عنوان خانه بازنشستگی اولین نخست‌وزیر اسرائیل، دیوید بن گوریون، شناخته می‌شود و تحت حوزه قضایی شورای منطقه‌ای رمت نگب قرار دارد. در سال ۲۰۱۹، جمعیت آن ۴۷۹ نفر بود. در اوایل دوره اسلامی، از اواخر قرن هفتم تا اوایل قرن نهم، یک مزرعه بزرگ کشاورزی یا روستای کوچک در اینجا وجود داشت. بقایای ده‌ها سازه وجود دارد، از جمله یک مسجد که در نزدیکی آن صدها کتیبه عربی یافت شده است. کیبوتص مدرن در ۱۵ مه ۱۹۵۲ توسط سربازان سابق، از جمله یهوشوع کوهن که فرستادگان سازمان ملل، فولکه برنادوت و آندره سروت را در سال ۱۹۴۸ ترور کرد، تأسیس شد. در سال ۱۹۵۳، نخست‌وزیر دیوید بن گوریون از سمت خود استعفا داد و به این کیبوتص نقل مکان کرد. اگرچه او در سال ۱۹۵۵ به سیاست بازگشت، اما تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۳ در کیبوتص زندگی کرد و در نزدیکی میدرشت بن گوریون در کنار همسرش پائولا بن گوریون به خاک سپرده شد. بن گوریون به دلیل دیدگاهش در مورد کشت و توسعه صحرای نگب و ساختن شهرهای اطراف آن مانند یروحم و دیمونا به این کیبوتص نقل مکان کرد. او معتقد بود که در نهایت نگب خانه بسیاری از یهودیانی خواهد شد که به اسرائیل مهاجرت می‌کنند و احساس می‌کرد که سد بوکر پیشگام و نمونه‌ای برای آنچه باید دنبال شود است. خانه او بعدها به موزه تبدیل شد. در نوشته‌های رسمی خود، بن گوریون اغلب درباره تلاش‌هایش برای احیای نگب تأمل می‌کرد: "صحرا بهترین فرصت را برای ما فراهم می‌کند تا دوباره شروع کنیم. این عنصر حیاتی از رنسانس ما در اسرائیل است. زیرا در تسلط بر طبیعت، انسان یاد می‌گیرد که خود را کنترل کند. به این معنا، بیشتر عملی تا عرفانی، من رستگاری خود را در این سرزمین تعریف می‌کنم. اسرائیل باید به پرورش ملیت خود ادامه دهد و نماینده مردم یهود باشد بدون اینکه از گذشته باشکوه خود چشم‌پوشی کند. این باید به دست آید - که کار کوچکی نیست - حقی که تنها می‌تواند در صحرا به دست آید. امروز وقتی از پنجره‌ام بیرون نگاه کردم و درختی را دیدم که در برابرم ایستاده بود، این منظره در من حس زیبایی و رضایت شخصی بیشتری نسبت به تمام جنگل‌هایی که در سوئیس و اسکاندیناوی دیده‌ام برانگیخت. زیرا ما هر درخت را در اینجا کاشتیم و با آبی که با هزینه تلاش‌های فراوان فراهم کردیم، آبیاری کردیم. چرا مادری فرزندانش را دوست دارد؟ زیرا آنها خلق او هستند. چرا یهودی با اسرائیل احساس نزدیکی می‌کند؟ زیرا همه چیز در اینجا هنوز باید انجام شود. تنها به او بستگی دارد که در این عمل خاص خلقت شرکت کند. درختان در سد بوکر به من متفاوت از درختان کاشته شده در جاهای دیگر سخن می‌گویند. نه تنها به این دلیل که من در کاشت و نگهداری آنها شرکت کردم، بلکه به این دلیل که آنها هدیه‌ای از انسان به طبیعت و هدیه‌ای از یهودیان به کمپوست فرهنگشان هستند." ویکی‌پدیا