این استل اشاره دارد به ایستادن اسرحدون در سمت چپ در حالت افتخاری. او در دست چپ خود یک گرز دارد و همچنین طنابی که به حلقه‌ای ختم می‌شود و از لب‌های دو پادشاه مغلوب که در مقابل او زانو زده‌اند، عبور می‌کند. دست راست او به خدایان اشاره می‌کند. خط میخی تمام صحنه برجسته متوسط را پوشانده است.