قانون حمورابی یک متن قانونی بابلی است که در حدود 1755–1750 پیش از میلاد تدوین شده است. این متن قانونی طولانی‌ترین، بهترین سازمان‌یافته و بهترین حفظ شده از متون قانونی در شرق نزدیک باستان است. این متن به لهجه بابلی قدیم زبان اکدی نوشته شده و به حمورابی، ششمین پادشاه از سلسله اول بابل، نسبت داده می‌شود. نسخه اصلی این متن بر روی یک استل بازالتی به ارتفاع 2.25 متر (7 فوت و 4+1/2 اینچ) حک شده است.

این استل در سال 1901 در محل شوش در ایران امروزی کشف مجدد شد، جایی که ششصد سال پس از ایجاد آن به عنوان غنیمت برده شده بود. خود متن برای بیش از یک هزاره توسط کاتبان میان‌رودان کپی و مطالعه می‌شد. این استل اکنون در موزه لوور قرار دارد.

بخش بالای استل تصویری برجسته از حمورابی با شمش، خدای خورشید بابل و خدای عدالت را نشان می‌دهد. زیر این برجسته حدود 4,130 خط متن میخی وجود دارد: یک پنجم آن شامل مقدمه و خاتمه به سبک شعری است، در حالی که چهار پنجم باقی‌مانده شامل قوانینی است که به طور کلی به عنوان قوانین شناخته می‌شوند. در مقدمه، حمورابی ادعا می‌کند که حکومتش توسط خدایان به او داده شده است "تا از ظلم قوی بر ضعیف جلوگیری کند". قوانین به صورت قیاسی و به شکل جملات شرطی "اگر ... پس" بیان شده‌اند. دامنه آنها گسترده است و شامل قوانین کیفری، قوانین خانوادگی، قوانین مالکیت و قوانین تجاری می‌شود.

دانشمندان مدرن به قانون با تحسین به دلیل عدالت و احترام به حاکمیت قانون و پیچیدگی جامعه بابلی قدیم واکنش نشان دادند. همچنین بحث‌های زیادی در مورد تأثیر آن بر قانون موسی وجود داشت. دانشمندان به سرعت اصل "چشم در برابر چشم" را که در دو مجموعه وجود دارد، شناسایی کردند. بحث میان آشورشناسان از آن زمان بر روی چندین جنبه از قانون متمرکز شده است: هدف آن، اصول زیرین آن، زبان آن و ارتباط آن با مجموعه‌های قانونی قبلی و بعدی.

با وجود عدم قطعیت‌های موجود در این مسائل، حمورابی خارج از آشورشناسی به عنوان یک شخصیت مهم در تاریخ قانون و این سند به عنوان یک کد قانونی واقعی شناخته می‌شود. ساختمان کنگره ایالات متحده یک پرتره برجسته از حمورابی در کنار دیگر قانون‌گذاران تاریخی دارد. نسخه‌هایی از این استل در مؤسسات متعدد وجود دارد، از جمله در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک و موزه پرگامون در برلین.

ویکی‌پدیا