Βαβυλώνα, βασίλειο του — ονομαζόμενο «η γη των Χαλδαίων» [Ιερ 24:5 ; Ιεζ 12:13 ], ήταν μια εκτεταμένη επαρχία στη Μέση Ασία κατά μήκος της κοιλάδας του Τίγρη από τον Περσικό Κόλπο προς βορρά για περίπου 300 μίλια. Ήταν διάσημη για τη γονιμότητα και τον πλούτο της. Η πρωτεύουσά της ήταν η πόλη Βαβυλώνα, ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο [Ιεζ 17:4 ; Ησ 43:14 ]. Η Βαβυλωνία χωριζόταν σε δύο περιοχές, την Ακκάδ στα βόρεια και τη Σουμερία (πιθανώς η Σινάρ της Παλαιάς Διαθήκης) στα νότια. Μεταξύ των κύριων πόλεων της αναφέρονται η Ουρ (τώρα Μουγκείρ ή Μουγκαγιάρ), στη δυτική όχθη του Ευφράτη· η Ουρούκ ή Έρεχ [Γεν 10:10 ] (τώρα Ουάρκα), μεταξύ της Ουρ και της Βαβυλώνας· η Λάρσα (τώρα Σενκερέχ), η Ελλασάρ της [Γεν 14:1 ], λίγο ανατολικά της Έρεχ· η Νιπούρ (τώρα Νίφερ), νοτιοανατολικά της Βαβυλώνας· η Σεφαρβαΐμ [Β Βασ 17:24 ], «οι δύο Σιππάρες» (τώρα Αμπού-Χάμπα), αρκετά βόρεια της Βαβυλώνας· και η Ερίδου, «η καλή πόλη» (τώρα Αμπού-Σαχρέιν), που αρχικά βρισκόταν στην ακτή του Περσικού Κόλπου, αλλά τώρα, λόγω της προσχώσεως της άμμου, απέχει περίπου 100 μίλια από αυτήν. Μια άλλη πόλη ήταν η Κουλούνου ή Καλνέ [Γεν 10:10 ].

Οι αλυκές στις εκβολές του Ευφράτη και του Τίγρη ονομάζονταν Μαράττου, «η πικρή» ή «αλατούχα», το Μεραθαΐμ της [Ιερ 50:21 ]. Ήταν η αρχική πατρίδα των Κάλδα, ή Χαλδαίων.

Οι πιο διάσημοι από τους πρώιμους βασιλείς της Βαβυλωνίας ήταν ο Σαργών της Ακκάδ (περ. 3800 π.Χ.) και ο γιος του, Νάραμ-Σιν, που κατέκτησαν μεγάλο μέρος της Δυτικής Ασίας, εδραιώνοντας την εξουσία τους στην Παλαιστίνη και φτάνοντας ακόμη μέχρι τη χερσόνησο του Σινά. Μια μεγάλη βαβυλωνιακή βιβλιοθήκη ιδρύθηκε κατά τη βασιλεία του Σαργών. Η Βαβυλωνία διασπάστηκε ξανά σε περισσότερα από ένα κράτη και κάποια στιγμή βρέθηκε υπό την κυριαρχία των Ελαμιτών. Αυτό τερματίστηκε από τον Χαμμουραμπί (Αμραφελ), που εκδίωξε τους Ελαμίτες από τη χώρα και νίκησε τον Αριόχ, γιο ενός ελαμιτικού πρίγκιπα. Από τότε η Βαβυλωνία ήταν ενωμένη μοναρχία. Περίπου το 1750 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Κάσσι ή Κοσσήους, από τα βουνά του Ελάμ, και μια δυναστεία των Κασσιτών κυβέρνησε για 576 χρόνια και 9 μήνες.

Την εποχή του Χαμμουραμπί, η Συρία και η Παλαιστίνη υπάγονταν στη Βαβυλωνία και στον ελαμιτικό σουζερενό της· και μετά την πτώση της ελαμιτικής κυριαρχίας, οι βασιλείς της Βαβυλωνίας συνέχισαν να ασκούν την επιρροή και την εξουσία τους στη λεγόμενη «γη των Αμορραίων». Ωστόσο, κατά την εποχή της δυναστείας των Κασσιτών, η Χαναάν πέρασε στα χέρια της Αιγύπτου.

Το 729 π.Χ. η Βαβυλωνία κατακτήθηκε από τον ασσυριακό βασιλιά Τιγλάθ-Πιλεσέρ Γ΄· αλλά μετά το θάνατο του Σαλμανάσερ Δ΄ καταλήφθηκε από τον Κάλδα ή «Χαλδαίο» πρίγκιπα Μεροδάχ-βαλαδάν [Β Βασ 20:12 -19], που την κράτησε μέχρι το 709 π.Χ., όταν εκδιώχθηκε από τον Σαργών.

Κατά τη βασιλεία του Σενναχειρείμ, η Βαβυλωνία επαναστάτησε εναντίον της Ασσυρίας αρκετές φορές, με τη βοήθεια των Ελαμιτών, και μετά από μια από αυτές τις εξεγέρσεις η Βαβυλώνα καταστράφηκε από τον Σενναχειρείμ το 689 π.Χ. Ανοικοδομήθηκε από τον Εσαρχαδών, που την έκανε κατοικία του για μέρος του έτους, και στη Βαβυλώνα κρατήθηκε αιχμάλωτος ο Μανασσής [2 Παραλ 33:11]. Μετά το θάνατο του Εσαρχαδών, ο Σαούλ-σουμυουκίν, ο αντιβασιλέας της Βαβυλωνίας, επαναστάτησε εναντίον του αδελφού του, του ασσυριακού βασιλιά, και η εξέγερση καταπνίγηκε με δυσκολία.

Όταν η Νινευή καταστράφηκε το 606 π.Χ., ο Ναβοπολασσάρ, ο αντιβασιλέας της Βαβυλωνίας, που φαίνεται να ήταν απόγονος Χαλδαίων, έγινε ανεξάρτητος. Ο γιος του, Ναβουχοδονόσορ (Ναβου-κουδούρ-ουζούρ), μετά τη νίκη επί των Αιγυπτίων στη Καρχημίς, τον διαδέχτηκε ως βασιλιά το 604 π.Χ. και ίδρυσε τη βαβυλωνιακή αυτοκρατορία. Οχύρωσε έντονα τη Βαβυλώνα και τη στόλισε με παλάτια και άλλα κτίρια. Ο γιος του, Εβιλ-μεροδάχ, που τον διαδέχτηκε το 561 π.Χ., δολοφονήθηκε μετά από βασιλεία δύο ετών. Ο τελευταίος μονάρχης της βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας ήταν ο Ναβονίδης (Ναβου-ναχίντ), 555-538 π.Χ., του οποίου ο πρωτότοκος γιος, Βελσαζάρ (Βίλου-σαρ-ουζούρ), αναφέρεται σε αρκετές επιγραφές. Η Βαβυλώνα καταλήφθηκε από τον Κύρο το 538 π.Χ., και παρόλο που επαναστάτησε περισσότερες από μία φορές σε μεταγενέστερα χρόνια, δεν κατάφερε ποτέ να διατηρήσει την ανεξαρτησία της.

EBD