Βαβυλωνία
σύνδεσμοι
Χάρτης
πληροφορίες από το λεξικό
Βαβυλώνα
η ελληνική μορφή της ΒΑΒΕΛ. Η σημιτική μορφή Βαβιλου σημαίνει «Η Πύλη του Θεού». Στις ασσυριακές πλάκες σημαίνει «Η πόλη της διασποράς των φυλών». Ο μνημειακός κατάλογος των βασιλέων της φτάνει πίσω στο 2300 π.Χ. και περιλαμβάνει τον Χαμμουραμπί, ή Αμραφέλ (βλ.), τον σύγχρονο του Αβραάμ. Βρισκόταν στον Ευφράτη, περίπου 200 μίλια πάνω από τη συμβολή του με τον Τίγρη, που έρεε μέσα από αυτήν και τη χώριζε σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Οι Ελαμίτες εισέβαλαν στη Χαλδαία (δηλαδή, Κάτω Μεσοποταμία, ή Σενναάρ, και Άνω Μεσοποταμία, ή Ακκαδία, που τώρα έχουν συνδυαστεί σε μία) και την κρατούσαν υπό υποταγή. Τελικά, ο Χαμμουραμπί την απελευθέρωσε από τον ξένο ζυγό και ίδρυσε τη νέα αυτοκρατορία της Χαλδαίας (βλ.), καθιστώντας τη Βαβυλώνα την πρωτεύουσα του ενωμένου βασιλείου. Αυτή η πόλη σταδιακά μεγάλωσε σε έκταση και μεγαλοπρέπεια, αλλά με την πάροδο του χρόνου έγινε υποκείμενη στην Ασσυρία. Με την πτώση της Νινευή (606 π.Χ.) απελευθερώθηκε από τον ασσυριακό ζυγό και έγινε η πρωτεύουσα της αναπτυσσόμενης Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Υπό τον Ναβουχοδονόσορα έγινε μία από τις πιο λαμπρές πόλεις του αρχαίου κόσμου.
Αφού πέρασε από διάφορες περιπέτειες, η πόλη καταλήφθηκε από τον Κύρο, «βασιλιά της Ελάμ», το 538 π.Χ., ο οποίος εξέδωσε διάταγμα που επέτρεπε στους Εβραίους να επιστρέψουν στη δική τους γη [Εσδ 1:1 κ.λπ.]. Στη συνέχεια έπαψε να είναι πρωτεύουσα αυτοκρατορίας. Επισκέφθηκε ξανά και ξανά από εχθρικούς στρατούς, μέχρι που οι κάτοικοί της εκδιώχθηκαν όλοι από τα σπίτια τους και η πόλη έγινε πλήρης ερήμωση, με την ίδια την τοποθεσία της να ξεχνιέται από τους ανθρώπους.
Στη δυτική όχθη του Ευφράτη, περίπου 50 μίλια νότια της Βαγδάτης, βρίσκεται μια σειρά από τεχνητούς λόφους μεγάλης έκτασης. Αυτά είναι τα ερείπια αυτής της κάποτε διάσημης υπερήφανης πόλης. Αυτά τα ερείπια είναι κυρίως:
(1) ο μεγάλος λόφος που ονομάζεται Βαβίλ από τους Άραβες. Αυτός ήταν πιθανώς ο διάσημος Ναός του Βήλου, που ήταν μια πυραμίδα ύψους περίπου 480 πόδια.
(2) Το Κάσρ (δηλαδή, «το παλάτι»). Αυτό ήταν το μεγάλο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα. Είναι σχεδόν ένα τετράγωνο, κάθε πλευρά του οποίου είναι περίπου 700 πόδια μακριά. Η μικρή πόλη Χίλλα, κοντά στην τοποθεσία της Βαβυλώνας, είναι χτισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου από τούβλα που έχουν ληφθεί από αυτόν τον μοναδικό λόφο.
(3) Ένας υψηλός λόφος, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένας σύγχρονος τάφος που ονομάζεται Αμράν ιμπν-Αλί. Αυτό είναι πιθανώς το πιο αρχαίο τμήμα των υπολειμμάτων της πόλης και αντιπροσωπεύει τα ερείπια των διάσημων κρεμαστών κήπων ή ίσως κάποιου βασιλικού παλατιού. Η απόλυτη ερήμωση της πόλης που κάποτε ονομαζόταν «Η δόξα των βασιλείων» [Ησ 13:19 ] προφητεύτηκε από τους προφήτες [Ησ 13:4 -22; Ιερ 25:12 ; 50:2; 50:3; Δαν 2:31 -38].
Η Βαβυλώνα που αναφέρεται στην [Α Πέτρ 5:13 ] δεν ήταν η Ρώμη, όπως κάποιοι έχουν σκεφτεί, αλλά η κυριολεκτική πόλη της Βαβυλώνας, που κατοικούνταν από πολλούς Εβραίους την εποχή που έγραψε ο Πέτρος.
Στην [Αποκ 14:8 ; Αποκ 16:19 ; Αποκ 17:5 ] και [Αποκ 18:2 ], η «Βαβυλώνα» υποτίθεται ότι σημαίνει τη Ρώμη, που δεν θεωρείται ως παγανιστική, αλλά ως η προέκταση της αρχαίας δύναμης στη παπική μορφή. Η Ρώμη, παγανιστική και παπική, θεωρείται ως μία δύναμη. «Η κυριολεκτική Βαβυλώνα ήταν η αρχή και ο υποστηρικτής της τυραννίας και της ειδωλολατρίας...Αυτή η πόλη και ολόκληρη η αυτοκρατορία της καταλήφθηκαν από τους Πέρσες υπό τον Κύρο. Οι Πέρσες υποτάχθηκαν από τους Μακεδόνες, και οι Μακεδόνες από τους Ρωμαίους. Έτσι, η Ρώμη διαδέχθηκε τη δύναμη της παλιάς Βαβυλώνας. Και ήταν η μέθοδος της να υιοθετεί τη λατρεία των ψευδών θεοτήτων που είχε κατακτήσει. Έτσι, με τη δική της πράξη έγινε η κληρονόμος και διάδοχος όλης της βαβυλωνιακής ειδωλολατρίας, και όλων όσων εισήχθησαν σε αυτήν από τους άμεσους διαδόχους της Βαβυλώνας, και κατά συνέπεια όλης της ειδωλολατρίας της γης». Η Ρώμη, ή «μυστική Βαβυλώνα», είναι «η μεγάλη πόλη που βασιλεύει επί των βασιλέων της γης» [Αποκ 17:18 ].
η ελληνική μορφή της ΒΑΒΕΛ. Η σημιτική μορφή Βαβιλου σημαίνει «Η Πύλη του Θεού». Στις ασσυριακές πλάκες σημαίνει «Η πόλη της διασποράς των φυλών». Ο μνημειακός κατάλογος των βασιλέων της φτάνει πίσω στο 2300 π.Χ. και περιλαμβάνει τον Χαμμουραμπί, ή Αμραφέλ (βλ.), τον σύγχρονο του Αβραάμ. Βρισκόταν στον Ευφράτη, περίπου 200 μίλια πάνω από τη συμβολή του με τον Τίγρη, που έρεε μέσα από αυτήν και τη χώριζε σε δύο σχεδόν ίσα μέρη. Οι Ελαμίτες εισέβαλαν στη Χαλδαία (δηλαδή, Κάτω Μεσοποταμία, ή Σενναάρ, και Άνω Μεσοποταμία, ή Ακκαδία, που τώρα έχουν συνδυαστεί σε μία) και την κρατούσαν υπό υποταγή. Τελικά, ο Χαμμουραμπί την απελευθέρωσε από τον ξένο ζυγό και ίδρυσε τη νέα αυτοκρατορία της Χαλδαίας (βλ.), καθιστώντας τη Βαβυλώνα την πρωτεύουσα του ενωμένου βασιλείου. Αυτή η πόλη σταδιακά μεγάλωσε σε έκταση και μεγαλοπρέπεια, αλλά με την πάροδο του χρόνου έγινε υποκείμενη στην Ασσυρία. Με την πτώση της Νινευή (606 π.Χ.) απελευθερώθηκε από τον ασσυριακό ζυγό και έγινε η πρωτεύουσα της αναπτυσσόμενης Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Υπό τον Ναβουχοδονόσορα έγινε μία από τις πιο λαμπρές πόλεις του αρχαίου κόσμου.
Αφού πέρασε από διάφορες περιπέτειες, η πόλη καταλήφθηκε από τον Κύρο, «βασιλιά της Ελάμ», το 538 π.Χ., ο οποίος εξέδωσε διάταγμα που επέτρεπε στους Εβραίους να επιστρέψουν στη δική τους γη [Εσδ 1:1 κ.λπ.]. Στη συνέχεια έπαψε να είναι πρωτεύουσα αυτοκρατορίας. Επισκέφθηκε ξανά και ξανά από εχθρικούς στρατούς, μέχρι που οι κάτοικοί της εκδιώχθηκαν όλοι από τα σπίτια τους και η πόλη έγινε πλήρης ερήμωση, με την ίδια την τοποθεσία της να ξεχνιέται από τους ανθρώπους.
Στη δυτική όχθη του Ευφράτη, περίπου 50 μίλια νότια της Βαγδάτης, βρίσκεται μια σειρά από τεχνητούς λόφους μεγάλης έκτασης. Αυτά είναι τα ερείπια αυτής της κάποτε διάσημης υπερήφανης πόλης. Αυτά τα ερείπια είναι κυρίως:
(1) ο μεγάλος λόφος που ονομάζεται Βαβίλ από τους Άραβες. Αυτός ήταν πιθανώς ο διάσημος Ναός του Βήλου, που ήταν μια πυραμίδα ύψους περίπου 480 πόδια.
(2) Το Κάσρ (δηλαδή, «το παλάτι»). Αυτό ήταν το μεγάλο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα. Είναι σχεδόν ένα τετράγωνο, κάθε πλευρά του οποίου είναι περίπου 700 πόδια μακριά. Η μικρή πόλη Χίλλα, κοντά στην τοποθεσία της Βαβυλώνας, είναι χτισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου από τούβλα που έχουν ληφθεί από αυτόν τον μοναδικό λόφο.
(3) Ένας υψηλός λόφος, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένας σύγχρονος τάφος που ονομάζεται Αμράν ιμπν-Αλί. Αυτό είναι πιθανώς το πιο αρχαίο τμήμα των υπολειμμάτων της πόλης και αντιπροσωπεύει τα ερείπια των διάσημων κρεμαστών κήπων ή ίσως κάποιου βασιλικού παλατιού. Η απόλυτη ερήμωση της πόλης που κάποτε ονομαζόταν «Η δόξα των βασιλείων» [Ησ 13:19 ] προφητεύτηκε από τους προφήτες [Ησ 13:4 -22; Ιερ 25:12 ; 50:2; 50:3; Δαν 2:31 -38].
Η Βαβυλώνα που αναφέρεται στην [Α Πέτρ 5:13 ] δεν ήταν η Ρώμη, όπως κάποιοι έχουν σκεφτεί, αλλά η κυριολεκτική πόλη της Βαβυλώνας, που κατοικούνταν από πολλούς Εβραίους την εποχή που έγραψε ο Πέτρος.
Στην [Αποκ 14:8 ; Αποκ 16:19 ; Αποκ 17:5 ] και [Αποκ 18:2 ], η «Βαβυλώνα» υποτίθεται ότι σημαίνει τη Ρώμη, που δεν θεωρείται ως παγανιστική, αλλά ως η προέκταση της αρχαίας δύναμης στη παπική μορφή. Η Ρώμη, παγανιστική και παπική, θεωρείται ως μία δύναμη. «Η κυριολεκτική Βαβυλώνα ήταν η αρχή και ο υποστηρικτής της τυραννίας και της ειδωλολατρίας...Αυτή η πόλη και ολόκληρη η αυτοκρατορία της καταλήφθηκαν από τους Πέρσες υπό τον Κύρο. Οι Πέρσες υποτάχθηκαν από τους Μακεδόνες, και οι Μακεδόνες από τους Ρωμαίους. Έτσι, η Ρώμη διαδέχθηκε τη δύναμη της παλιάς Βαβυλώνας. Και ήταν η μέθοδος της να υιοθετεί τη λατρεία των ψευδών θεοτήτων που είχε κατακτήσει. Έτσι, με τη δική της πράξη έγινε η κληρονόμος και διάδοχος όλης της βαβυλωνιακής ειδωλολατρίας, και όλων όσων εισήχθησαν σε αυτήν από τους άμεσους διαδόχους της Βαβυλώνας, και κατά συνέπεια όλης της ειδωλολατρίας της γης». Η Ρώμη, ή «μυστική Βαβυλώνα», είναι «η μεγάλη πόλη που βασιλεύει επί των βασιλέων της γης» [Αποκ 17:18 ].
EBD - Easton's Bible Dictionary