Լիբանան
Նկարագրություն
[= սպիտակ], հզոր լեռնաշղթա, որը ձգվում է Լիտանի [կամ Լիտա] գետից Տյուրոսի մոտ դեպի հյուսիս մինչև Էլ-Քեբիր գետը [հին ժամանակներում Էլեութերոս]՝ 170 կմ երկարությամբ: Լիբանանի լեռնաշղթայի ամենակարևոր բարձրավանդակներից մեկը հայտնի էր որպես «Լիբանանյան մայրիներ», այսինքն՝ մայրիների տարածք, որը գրավում է մոտ 100 մ²՝ մոտ 3000 մ բարձրության վրա: Մայրիների պուրակը, որը սպառնում էր ամբողջական ոչնչացումով [1573 թ. այնտեղ կար միայն 24 ծառ, 1810 թ.՝ արդեն 375, իսկ 1884 թ.՝ 397], այսօր գտնվում է միայն դեպի արևմուտք բացվող լանջին՝ 2000 մ բարձրության վրա: Այն շրջապատված է բարձր պատով՝ չարտոնված մարդկանց կողմից հատումից պաշտպանելու համար: Լիբանանի կազմը հիմնականում կրաքար է: Բարձրություններում հավաքվում է ինչպես անձրևաջուրը, որը հոսում է տաք ամիսներին լիբանանյան հավերժական ձյունից [Եր 18:14]: Սակայն Լիբանանում սառցադաշտեր չկան: Անհամար գետակները ոռոգում են լիբանանյան հովիտները և դրանք դարձնում բերրի բուսականության համար [Երգ 4:15 ; Ես 35:2; 60:13]: Լիբանանի կենտրոնական լանջին աճում են մետաքսենին, ձիթենին, թզենին, ընկուզենին, նուշենին, դեղձենին և ծիրանենին: Նույնիսկ նռնենիները այստեղ հասունանում են: 1000-1500 մ բարձրության վրա աճում են խաղող և ծխախոտ: Երգ 4:11 և Օվս 14:7 համաձայն՝ Լիբանանը առանձնահատուկ բույր է արձակում, հավանաբար բուրավետ թփերից և ծաղիկներից, որոնք առատորեն ծածկում են հողը: Արևելյան գրողները երգել են անտառների մասին [4 Թագ 19:23; Սաղ 72:16 ; Ես 2:13; 10:34; 40:16; 60:13; Եզեկ 17:3; 31:15-16; Զաք 11:1 ], բայց դրանցից գրեթե ոչինչ չի մնացել: Հին ժամանակներում, սակայն, Լիբանանի փայտը ծառայում էր ոչ միայն տաճարների և պալատների կառուցման, այլև նավերի կայմերի պատրաստման համար [Եզր 3:7 ; Եզեկ 27:5]: Անտառների փոխարեն հայտնվել են հարուստ արոտավայրեր, որոնք ծառայում են բազմաթիվ ոչխարների և այծերի հոտերին: Վայրի կենդանիներից այստեղ հանդիպում են արջեր, շնագայլեր, բորենիներ, վայրի խոզեր և այծքաղներ [4 Թագ 14:9; Երգ 4:8 ]: Քարանձավներում հայտնաբերվել են մարդկանց և եղջերուների, այծերի, եղնիկների և քարանձավային առյուծների մնացորդներ: Լիբանանը եղել է բնական ապաստարան իր անառիկության պատճառով:
Ասում են, որ Սողոմոն - ինչպես նաև այլ արևելյան թագավորներ տարբեր ժամանակներում - Լիբանանից մայրիների փայտ է բերել տաճարի՝ Երուսաղեմի կառուցման համար [1 Թագ 5:6]: Սակայն թվում է, որ նա այստեղ նաև շինարարական աշխատանքներ է կատարել [1 Թագ 9:19], գուցե նույնիսկ երկաթի հանքարդյունաբերություն:
Լիբանանի հետ զուգահեռ, Հերմոն լեռից ձգվում է այսպես կոչված Անտիլիբանոն, որը Լիբանանից բաժանված է Բեկա հովտով, լայնությամբ 8-14 կմ: Այս հովտով դեպի հարավ հոսում են Նահր էլ-Լիտանի և դեպի հյուսիս Օրոնտես գետերը: Հովտի երկարությունը 120 կմ է: Նրա կենտրոնական մասը շատ բերրի է:
Լիբանանը կազմում էր խոստացված երկրի հյուսիսարևմտյան սահմանը [Բ Օր 1:7 ; 11:24; Հես 1:4 ; 11:17; 12:7; 13:5]:
Ադոլֆ Նովոտնիի Աստվածաշնչյան բառարան
հղումներ
Street View
Քարտեզ
բառարանի տեղեկատվություն
Lebanon
white, "the white mountain of Syria," is the loftiest and most celebrated mountain range in Syria. It is a branch running southward from the Caucasus, and at its lower end forking into two parallel ranges, the eastern or Anti-Lebanon, and the western or Lebanon proper. They enclose a long valley (Josh 11:17) of from 5 to 8 miles in width, called by Roman writers Coele-Syria, now called el-Buka'a, "the valley," a prolongation of the valley of the Jordan.
Lebanon proper, Jebel es-Sharki, commences at its southern extremity in the gorge of the Leontes, the ancient Litany, and extends north-east, parallel to the Mediterranean coast, as far as the river Eleutherus, at the plain of Emesa, "the entering of Hamath" (Num 34:8; 1Kings 8:65), in all about 90 geographical miles in extent. The average height of this range is from 6,000 to 8,000 feet; the peak of Jebel Mukhmel is about 10,200 feet, and the Sannin about 9,000. The highest peaks are covered with perpetual snow and ice. In the recesses of the range wild beasts as of old still abound (2Kings 14:9; Cant 4:8). The scenes of the Lebanon are remarkable for their grandeur and beauty, and supplied the sacred writers with many expressive similes (Ps 29:5; 29:6; 72:16; 104:16-18; Cant 4:15; Isa 2:13; 35:2; 60:13; Hos 14:5). It is famous for its cedars (Cant 5:15), its wines (Hos 14:7), and its cool waters (Jer 18:14). The ancient inhabitants were Giblites and Hivites (Josh 13:5; Judg 3:3). It was part of the Phoenician kingdom (1Kings 5:2-6).
The eastern range, or Anti-Lebanon, or "Lebanon towards the sunrising," runs nearly parallel with the western from the plain of Emesa till it connects with the hills of Galilee in the south. The height of this range is about 5,000 feet. Its highest peak is Hermon (q.v.), from which a number of lesser ranges radiate.
Lebanon is first mentioned in the description of the boundary of Palestine (Deut 1:7; 11:24). It was assigned to Israel, but was never conquered (Josh 13:2-6; Judg 3:1-3).
The Lebanon range is now inhabited by a population of about 300,000 Christians, Maronites, and Druses, and is ruled by a Christian governor. The Anti-Lebanon is inhabited by Mohammedans, and is under a Turkish ruler.
EBD - Easton's Bible Dictionary