Էլ Խիամ (الخیام) հնագիտական վայր է, որը գտնվում է Վադի Խուրեյթունի մոտ, Հրեաստանի անապատում, Արևմտյան ափում, Մեռյալ ծովի ափին:

Էլ Խիամի հնագիտական գտածոները ցույց են տալիս, որ այս վայրում գրեթե շարունակական բնակություն են հաստատել որսորդների խմբերը, սկսած միջին և վաղ նեոլիթյան ժամանակաշրջաններից։ Խիամյան ժամանակաշրջանը (մոտավորապես մ.թ.ա. 10000-9500), որը անվանվել է այս վայրի անունով, բնութագրվում է հրաբխային նետերի գլխիկներով, որոնք այժմ հայտնի են որպես «Էլ-Խիամի կետեր»։ Էլ Խիամը առաջին անգամ պեղվել է Ռենե Նևիլի կողմից 1934 թվականին, Ժան Պերոյի կողմից 1951 թվականին և Գոնսալես Էչերգարայի կողմից 1961 թվականին։
 

Վիքիպեդիա