Էբլան, որը ներկայումս հայտնի է որպես Թել Մարդիխ Սիրիայում, քաղաք-պետություն էր Ք.ա. 3-րդ հազարամյակի երկրորդ կեսում:

Այն գտնվում է մոտավորապես 60 կմ հարավ-արևմուտք Հալեպից՝ Սիրիայի քաղաքից:

Այս տարածքում ամենավաղ բնակավայրերը հայտնի են Ք.ա. 4-րդ հազարամյակի վերջից: Այս պետությունը հասել է իր հիմնական ընդլայնմանը երկու ժամանակաշրջաններում՝ մոտավորապես Ք.ա. 2750-ից 2200 թվականներին և ավելի ուշ՝ Ք.ա. 1800-ից 1650 թվականներին:

Քաղաքը հավանաբար ծառայում էր որպես միջնորդ Միջագետքի, Լևանտի և Անատոլիայի միջև առևտրում: Այստեղ հայտնաբերվել են լայնածավալ արխիվներ՝ գրված սեպագիր տեքստերով՝ արևմտյան սեմական լեզվով: Այս ուշագրավ համալիրում մոտ 17,000 սեպագիր տախտակներ հայտնաբերվել են 1975 թվականին իտալական արշավախմբի կողմից: Պանթեոնը հիմնական աստվածություններով՝ Էլ, Աշտար և Հադադ, նույնպես համապատասխանում է արևմտյան սեմական ազդեցությանը:

Վիքիպեդիա