Sde Boker (Ibrani: שְׂדֵה בּוֹקֵר, lit. Padang Penggembalaan) adalah sebuah kibbutz di gurun Negev di selatan Israel. Terkenal sebagai tempat persaraan Perdana Menteri pertama Israel, David Ben-Gurion, ia berada di bawah bidang kuasa Majlis Wilayah Ramat HaNegev. Pada tahun 2019, ia mempunyai populasi sebanyak 479 orang. Sebuah ladang pertanian besar atau kampung kecil wujud di sini pada zaman Islam awal, dari akhir abad ke-7 hingga awal abad ke-9. Terdapat sisa-sisa puluhan struktur, termasuk sebuah masjid di mana ratusan inskripsi Arab ditemui. Kibbutz moden ini ditubuhkan pada 15 Mei 1952 oleh bekas tentera, termasuk Yehoshua Cohen yang membunuh utusan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu Folke Bernadotte dan André Sérot pada tahun 1948. Pada tahun 1953, Perdana Menteri David Ben-Gurion meletakkan jawatan dan berpindah ke kibbutz ini. Walaupun beliau kembali ke politik pada tahun 1955, beliau terus tinggal di kibbutz sehingga kematiannya pada tahun 1973, ketika beliau dikebumikan berdekatan di Midreshet Ben-Gurion bersama isterinya Paula Ben-Gurion. Ben-Gurion berpindah ke kibbutz ini terinspirasi oleh visinya untuk mengusahakan gurun Negev dan membangunkan bandar-bandar sekitarnya seperti Yeruham dan Dimona. Beliau percaya bahawa akhirnya Negev akan menjadi rumah bagi ramai Yahudi yang akan berpindah ke Israel, dan beliau merasakan bahawa Sde Boker adalah pelopor dan contoh untuk apa yang sepatutnya diikuti. Rumahnya kemudian dijadikan muzium. Dalam penulisannya yang rasmi, Ben-Gurion sering merenung tentang usahanya untuk meremajakan Negev: Gurun ini memberikan kita peluang terbaik untuk memulakan semula. Ini adalah elemen penting dalam kebangkitan kita di Israel. Kerana dalam menguasai alam, manusia belajar untuk mengawal dirinya. Dalam pengertian ini, lebih praktikal daripada mistik, saya mendefinisikan Penebusan kita di tanah ini. Israel mesti terus mengusahakan kebangsaannya dan mewakili orang Yahudi tanpa melepaskan masa lalunya yang gemilang. Ia mesti memperoleh ini—yang bukan tugas kecil—hak yang hanya boleh diperoleh di gurun. Ketika saya melihat keluar tingkap saya hari ini dan melihat sebatang pokok berdiri di depan saya, pemandangan itu membangkitkan dalam diri saya rasa keindahan dan kepuasan peribadi yang lebih besar daripada semua hutan yang telah saya lalui di Switzerland dan Scandinavia. Kerana kami menanam setiap pokok di tempat ini dan menyiramnya dengan air yang kami sediakan dengan banyak usaha. Mengapa seorang ibu menyayangi anak-anaknya? Kerana mereka adalah ciptaannya. Mengapa orang Yahudi merasakan hubungan dengan Israel? Kerana segala-galanya di sini masih perlu dicapai. Ia hanya bergantung padanya untuk mengambil bahagian dalam tindakan penciptaan yang istimewa ini. Pokok-pokok di Sde Boker berbicara kepada saya dengan cara yang berbeza daripada pokok-pokok yang ditanam di tempat lain. Bukan sahaja kerana saya terlibat dalam penanaman dan penyelenggaraan mereka, tetapi juga kerana mereka adalah hadiah manusia kepada alam dan hadiah orang Yahudi kepada kompos budaya mereka. Wikipedia