[Hd 27:5 ], (Grieks Lycië), de naam van een bergachtig maar zeer vruchtbaar gebied in het zuidwesten van Klein-Azië aan de Middellandse Zee, tegenover het eiland Rhodos. Na het verliezen van onafhankelijkheid werden de Lyciërs opgenomen in het Perzische Rijk, vervolgens in het rijk van Alexander de Grote en de Seleuciden. In 188 v.Chr. werden ze geannexeerd aan Rhodos, in 168 v.Chr. bereikten ze zelfbestuur, en in 43 n.Chr. werden ze een Romeinse provincie met de hoofdstad Myra. Een andere stad van deze provincie was Patara [Hd 21:1 ], beroemd om de verering van de Griekse Apollo. Veel Joden woonden in Lycië.

Bijbels Woordenboek van Adolf Novotný