Parthen
        Deze naam komt alleen voor in [Hd 2:9 ], waar het Joden aanduidt die zich in Parthië hadden gevestigd. Parthië zelf was de regio langs de zuidelijke flank van de bergen die de grote Perzische woestijn scheiden van de woestijn van Kharesm. Het lag ten zuiden van Hyrcanië, ten oosten van Media en ten noorden van Sagartia. De oude Parthen worden een "Scythisch" ras genoemd en behoorden waarschijnlijk tot de grote Turanische familie. Na achtereenvolgens onderworpen te zijn geweest aan de Perzen en de Seleuciden, kwamen ze in 256 v.Chr. in opstand en onder Arsaces slaagden ze erin hun onafhankelijkheid te vestigen. Parthië, in de geest van de schrijver van de Handelingen, zou dit rijk aanduiden, dat zich uitstrekte van India tot de Tigris en van de Chorasmische woestijn tot de kusten van de Zuidelijke Oceaan; vandaar de prominente positie van de naam Parthen in de lijst van degenen die aanwezig waren op Pinksteren. Parthië was een macht die bijna Rome evenaarde - de enige bestaande macht die zijn kracht tegen Rome had beproefd en niet in de ontmoeting was verslagen. De Parthische heerschappij duurde bijna vijf eeuwen, beginnend in de derde eeuw voor en eindigend in de derde eeuw na onze jaartelling. De Parthen spraken de Perzische taal.

Smith's Bijbelwoordenboek