De Vallei der Koningen (Arabisch: وادي الملوك Wādī al-Mulūk; Koptisch: ϫⲏⲙⲉ, geromaniseerd: džēme), ook wel bekend als de Vallei van de Poorten der Koningen (Arabisch: وادي أبواب الملوك Wādī Abwāb al-Mulūk), is een vallei in Egypte waar, gedurende een periode van bijna 500 jaar van de 16e tot de 11e eeuw v.Chr., rotsgraven werden uitgehouwen voor de farao's en machtige edelen van het Nieuwe Rijk (de Achttiende tot de Twintigste Dynastieën van het Oude Egypte). De vallei ligt op de westelijke oever van de Nijl, tegenover Thebe (het moderne Luxor), in het hart van de Thebaanse Necropolis. De wadi bestaat uit twee valleien: de Oostelijke Vallei (waar de meerderheid van de koninklijke graven zich bevindt) en de Westelijke Vallei (Vallei van de Apen). Met de ontdekking van een nieuwe kamer in 2005 en de ontdekking van twee verdere ingang van graven in 2008, is bekend dat de vallei 63 graven en kamers bevat (variërend in grootte van KV54, een eenvoudige put, tot KV5, een complex graf met meer dan 120 kamers). Het was de belangrijkste begraafplaats van de grote koninklijke figuren van het Egyptische Nieuwe Rijk, evenals een aantal bevoorrechte edelen. De koninklijke graven zijn versierd met scènes uit de Egyptische mythologie en geven aanwijzingen over de overtuigingen en begrafenispraktijken van de periode. Bijna alle graven lijken in de oudheid te zijn geopend en geplunderd, maar ze geven nog steeds een idee van de weelde en macht van de farao's. Dit gebied is sinds het einde van de achttiende eeuw een focus van archeologisch en egyptologisch onderzoek, en zijn graven en begrafenissen blijven onderzoek en interesse stimuleren. Sinds de jaren 1920 is de vallei beroemd vanwege de ontdekking van het graf van Toetanchamon, en is het een van de beroemdste archeologische vindplaatsen ter wereld. In 1979 werd het, samen met de rest van de Thebaanse Necropolis, een Werelderfgoedlocatie. Verkenning, opgraving en conservering gaan door in de vallei, en er is onlangs een nieuw bezoekerscentrum geopend.

Wikipedia