Jordaan rivier
links
Street View
informatie uit woordenboek
Jordaan
Hebr. Yarden, "de afdaler"; Arab. Nahr-esh-Sheriah, "de waterplaats" de belangrijkste rivier van Palestina. Het stroomt van noord naar zuid door een diepe vallei in het midden van het land. De naam afdaler is veelzeggend vanwege het feit dat er langs de hele loop een afdaling naar zijn oevers is; of het kan eenvoudigweg de snelheid aanduiden waarmee het "afdaalt" naar de Dode Zee.
Het ontspringt in de sneeuw van de Hermon, die zijn eeuwige bronnen voedt.
Er wordt meestal gesproken over twee bronnen.
(1.) Vanaf de westelijke voet van een heuvel waarop eens de stad Dan stond, de noordelijke grensstad van Palestina, ontspringt een aanzienlijke bron genaamd de Leddan, die de grootste bron in Syrië is en de belangrijkste bron van de Jordaan.
(2.) Naast de ruïnes van Banias, het oude Caesarea Philippi en het nog oudere Panium, is een hoge kalkstenen klif, aan de voet waarvan een bron is. Dit is de andere bron van de Jordaan en is altijd door de Joden als de ware bron beschouwd. Het stroomt in een schuimende stroom naar de vlakte en voegt zich bij de Leddan ongeveer 8 kilometer ten zuiden van Dan (Tell-el-Kady).
(3.) Maar naast deze twee historische bronnen is er een derde, genaamd de Hasbany, die ontspringt in de bodem van een vallei aan de westelijke voet van de Hermon, 19 kilometer ten noorden van Tell-el-Kady. Het voegt zich bij de hoofdstroom ongeveer een mijl onder de samenkomst van de Leddan en de Banias. De aldus gevormde rivier is op dit punt ongeveer 14 meter breed en stroomt in een kanaal van 3,5 tot 6 meter onder de vlakte. Hierna stroomt het, "met een snelle stroom en een sterk kronkelend verloop," door een moerassige vlakte voor ongeveer 10 kilometer, waarna het in het Meer van Huleh valt, "de wateren van Merom" (zie aldaar).
Tijdens dit deel van zijn loop is de Jordaan ongeveer 335 meter gedaald. Bij Banias is het 329 meter boven zeeniveau. Stromend vanaf het zuidelijke uiteinde van het Meer van Huleh, hier bijna op zeeniveau, stroomt het 3 kilometer "door een wildernis van eilandjes en papyrus," en dan 14 kilometer door een smalle kloof in een schuimende stroom verder naar het Meer van Galilea (zie aldaar).
"In de hele vallei van de Jordaan van het Meer van Huleh tot het Meer van Galilea is er geen enkele vaste bewoner. Langs de hele oostelijke oever van de rivier en de meren, van de voet van de Hermon tot de kloof van Hieromax, een gebied van grote vruchtbaarheid, 48 kilometer lang en 11 of 13 kilometer breed, zijn er slechts drie bewoonde dorpen. De westelijke oever is bijna even verlaten. Ruïnes zijn talrijk genoeg. Elke mijl of twee is een oude plaats van een stad of dorp, nu bijna verborgen onder een dicht oerwoud van doornen en distels. De woorden van de Schrift komen hier met bijzondere kracht bij ons terug: 'Ik zal uw steden verwoesten en uw heiligdommen tot een woestenij maken... En ik zal het land tot een woestenij maken: en uw vijanden die daarin wonen zullen er versteld van staan... En uw land zal verlaten zijn, en uw steden verwoest. Dan zal het land haar sabbatten genieten, zolang het verlaten blijft' [Lv 26:31 -34].", Dr. Porter's Handbook.
Vanaf het Meer van Galilea, op een hoogte van 208 meter onder de Middellandse Zee, stroomt de rivier door een lange, lage vlakte die "de regio van de Jordaan" wordt genoemd [Mt 3:5 ], en door de moderne Arabieren de Ghor, of "verzonken vlakte." Dit gedeelte is eigenlijk de Jordaan van de Schrift. Door het midden van de "vlakte van de Jordaan" slingert zich een kloof die varieert in breedte van 183 meter tot een halve mijl, en in diepte van 12 tot 46 meter. Hierdoor stroomt de Jordaan in een snelle, ruige, kronkelige loop naar de Dode Zee. De totale afstand van het zuidelijke uiteinde van het Meer van Galilea tot de Dode Zee is in een rechte lijn ongeveer 104 kilometer, maar volgens de kronkelingen van de rivier ongeveer 322 kilometer, waarbij het 188 meter daalt. De totale lengte van de Jordaan vanaf Banias is ongeveer 167 kilometer in een rechte lijn, waarbij het 725 meter daalt.
Er zijn twee aanzienlijke zijrivieren die de rivier binnenkomen tussen het Meer van Galilea en de Dode Zee, beide vanuit het oosten.
(1.) De Wadi Mandhur, door de Rabbijnen de Yarmuk genoemd en door de Grieken de Hieromax. Het vormde de grens tussen Basan en Gilead. Het draineren van het plateau van de Hauran.
(2.) De Jabbok of Wadi Zerka, voorheen de noordelijke grens van Ammon. Het komt de Jordaan binnen ongeveer 32 kilometer ten noorden van Jericho.
De eerste historische vermelding van de Jordaan is in het verslag van de scheiding van Abraham en Lot [Gn 13:10 ]. "Lot zag de vlakte van de Jordaan als de tuin van de Heer." Jakob stak "deze Jordaan" over en weer [Gn 32:10 ]. De Israëlieten gingen er "op droge grond" overheen [Jz 3:17 ; Ps 114:3 ]. Tweemaal daarna werden de wateren op dezelfde plek wonderbaarlijk verdeeld door Elia en Elisa [2Kn 2:8 ; 2Kn 2:14 ].
De Jordaan wordt ongeveer honderdtachtig keer genoemd in het Oude Testament en vijftien keer in het Nieuwe Testament. De belangrijkste gebeurtenissen in de evangelische geschiedenis die ermee verbonden zijn, zijn:
(1.) De bediening van Johannes de Doper, toen "Jeruzalem en heel Judea naar hem uitgingen en door hem in de Jordaan werden gedoopt" [Mt 3:6 ].
(2.) Jezus werd ook "door Johannes in de Jordaan gedoopt" [Mc 1:9 ].
Hebr. Yarden, "de afdaler"; Arab. Nahr-esh-Sheriah, "de waterplaats" de belangrijkste rivier van Palestina. Het stroomt van noord naar zuid door een diepe vallei in het midden van het land. De naam afdaler is veelzeggend vanwege het feit dat er langs de hele loop een afdaling naar zijn oevers is; of het kan eenvoudigweg de snelheid aanduiden waarmee het "afdaalt" naar de Dode Zee.
Het ontspringt in de sneeuw van de Hermon, die zijn eeuwige bronnen voedt.
Er wordt meestal gesproken over twee bronnen.
(1.) Vanaf de westelijke voet van een heuvel waarop eens de stad Dan stond, de noordelijke grensstad van Palestina, ontspringt een aanzienlijke bron genaamd de Leddan, die de grootste bron in Syrië is en de belangrijkste bron van de Jordaan.
(2.) Naast de ruïnes van Banias, het oude Caesarea Philippi en het nog oudere Panium, is een hoge kalkstenen klif, aan de voet waarvan een bron is. Dit is de andere bron van de Jordaan en is altijd door de Joden als de ware bron beschouwd. Het stroomt in een schuimende stroom naar de vlakte en voegt zich bij de Leddan ongeveer 8 kilometer ten zuiden van Dan (Tell-el-Kady).
(3.) Maar naast deze twee historische bronnen is er een derde, genaamd de Hasbany, die ontspringt in de bodem van een vallei aan de westelijke voet van de Hermon, 19 kilometer ten noorden van Tell-el-Kady. Het voegt zich bij de hoofdstroom ongeveer een mijl onder de samenkomst van de Leddan en de Banias. De aldus gevormde rivier is op dit punt ongeveer 14 meter breed en stroomt in een kanaal van 3,5 tot 6 meter onder de vlakte. Hierna stroomt het, "met een snelle stroom en een sterk kronkelend verloop," door een moerassige vlakte voor ongeveer 10 kilometer, waarna het in het Meer van Huleh valt, "de wateren van Merom" (zie aldaar).
Tijdens dit deel van zijn loop is de Jordaan ongeveer 335 meter gedaald. Bij Banias is het 329 meter boven zeeniveau. Stromend vanaf het zuidelijke uiteinde van het Meer van Huleh, hier bijna op zeeniveau, stroomt het 3 kilometer "door een wildernis van eilandjes en papyrus," en dan 14 kilometer door een smalle kloof in een schuimende stroom verder naar het Meer van Galilea (zie aldaar).
"In de hele vallei van de Jordaan van het Meer van Huleh tot het Meer van Galilea is er geen enkele vaste bewoner. Langs de hele oostelijke oever van de rivier en de meren, van de voet van de Hermon tot de kloof van Hieromax, een gebied van grote vruchtbaarheid, 48 kilometer lang en 11 of 13 kilometer breed, zijn er slechts drie bewoonde dorpen. De westelijke oever is bijna even verlaten. Ruïnes zijn talrijk genoeg. Elke mijl of twee is een oude plaats van een stad of dorp, nu bijna verborgen onder een dicht oerwoud van doornen en distels. De woorden van de Schrift komen hier met bijzondere kracht bij ons terug: 'Ik zal uw steden verwoesten en uw heiligdommen tot een woestenij maken... En ik zal het land tot een woestenij maken: en uw vijanden die daarin wonen zullen er versteld van staan... En uw land zal verlaten zijn, en uw steden verwoest. Dan zal het land haar sabbatten genieten, zolang het verlaten blijft' [Lv 26:31 -34].", Dr. Porter's Handbook.
Vanaf het Meer van Galilea, op een hoogte van 208 meter onder de Middellandse Zee, stroomt de rivier door een lange, lage vlakte die "de regio van de Jordaan" wordt genoemd [Mt 3:5 ], en door de moderne Arabieren de Ghor, of "verzonken vlakte." Dit gedeelte is eigenlijk de Jordaan van de Schrift. Door het midden van de "vlakte van de Jordaan" slingert zich een kloof die varieert in breedte van 183 meter tot een halve mijl, en in diepte van 12 tot 46 meter. Hierdoor stroomt de Jordaan in een snelle, ruige, kronkelige loop naar de Dode Zee. De totale afstand van het zuidelijke uiteinde van het Meer van Galilea tot de Dode Zee is in een rechte lijn ongeveer 104 kilometer, maar volgens de kronkelingen van de rivier ongeveer 322 kilometer, waarbij het 188 meter daalt. De totale lengte van de Jordaan vanaf Banias is ongeveer 167 kilometer in een rechte lijn, waarbij het 725 meter daalt.
Er zijn twee aanzienlijke zijrivieren die de rivier binnenkomen tussen het Meer van Galilea en de Dode Zee, beide vanuit het oosten.
(1.) De Wadi Mandhur, door de Rabbijnen de Yarmuk genoemd en door de Grieken de Hieromax. Het vormde de grens tussen Basan en Gilead. Het draineren van het plateau van de Hauran.
(2.) De Jabbok of Wadi Zerka, voorheen de noordelijke grens van Ammon. Het komt de Jordaan binnen ongeveer 32 kilometer ten noorden van Jericho.
De eerste historische vermelding van de Jordaan is in het verslag van de scheiding van Abraham en Lot [Gn 13:10 ]. "Lot zag de vlakte van de Jordaan als de tuin van de Heer." Jakob stak "deze Jordaan" over en weer [Gn 32:10 ]. De Israëlieten gingen er "op droge grond" overheen [Jz 3:17 ; Ps 114:3 ]. Tweemaal daarna werden de wateren op dezelfde plek wonderbaarlijk verdeeld door Elia en Elisa [2Kn 2:8 ; 2Kn 2:14 ].
De Jordaan wordt ongeveer honderdtachtig keer genoemd in het Oude Testament en vijftien keer in het Nieuwe Testament. De belangrijkste gebeurtenissen in de evangelische geschiedenis die ermee verbonden zijn, zijn:
(1.) De bediening van Johannes de Doper, toen "Jeruzalem en heel Judea naar hem uitgingen en door hem in de Jordaan werden gedoopt" [Mt 3:6 ].
(2.) Jezus werd ook "door Johannes in de Jordaan gedoopt" [Mc 1:9 ].
EBD - Easton's Bible Dictionary