Bijbel
links
Kaart
informatie uit woordenboek
Bijbel
Bijbel, de Engelse vorm van de Griekse naam Biblia, wat "boeken" betekent, is de naam die in de vijfde eeuw werd gegeven aan de volledige verzameling heilige boeken, de "Bibliotheek van Goddelijke Openbaring." De naam Bijbel werd overgenomen door Wickliffe en kwam geleidelijk in gebruik in onze Engelse taal. De Bijbel bestaat uit zesenzestig verschillende boeken, samengesteld door vele verschillende schrijvers, in drie verschillende talen, onder verschillende omstandigheden; schrijvers van bijna elke sociale rang, staatslieden en boeren, koningen, herders, vissers, priesters, belastinginners, tentenmakers; opgeleid en ongeletterd, Joden en heidenen; de meesten van hen onbekend met elkaar, en schrijvend in verschillende periodes gedurende een periode van ongeveer 1600 jaar: en toch is het uiteindelijk slechts één boek dat slechts één onderwerp behandelt in zijn ontelbare aspecten en relaties, namelijk de verlossing van de mens.
Het is verdeeld in het Oude Testament, dat negenendertig boeken bevat, en het Nieuwe Testament, dat zevenentwintig boeken bevat. De namen die aan het Oude Testament worden gegeven in de geschriften van het Nieuwe zijn "de geschriften" [Mt 21:42 ], "schrift" [2Pet 1:20 ], "de heilige geschriften" [Rom 1:2 ], "de wet" [Joh 12:34 ], "de wet van Mozes, de profeten en de psalmen" [Lc 24:44 ], "de wet en de profeten" [Mt 5:17 ], "het oude verbond" [2Kor 3:14 ]. Er is een onderbreking van 400 jaar tussen het Oude Testament en het Nieuwe. (Zie APOCRYFEN)
Het Oude Testament is verdeeld in drie delen:
1. De Wet (Torah), bestaande uit de Pentateuch, of vijf boeken van Mozes.
2. De Profeten, bestaande uit
(1) de vroegere, namelijk Jozua, Richteren, de Boeken van Samuel en de Boeken van Koningen;
(2) de latere, namelijk de grotere profeten, Jesaja, Jeremia en Ezechiël, en de twaalf kleine profeten.
3. De Hagiographa, of heilige geschriften, inclusief de rest van de boeken. Deze waren ingedeeld in drie divisies:
(1) De Psalmen, Spreuken en Job, onderscheiden door de Hebreeuwse naam, een woord gevormd door de beginletters van deze boeken, emeth, wat waarheid betekent.
(2) Hooglied, Ruth, Klaagliederen, Prediker en Ester, genoemd de vijf rollen, omdat ze voor gebruik in de synagoge werden geschreven op vijf aparte rollen.
(3) Daniël, Ezra, Nehemia, en 1 en 2 Kronieken. Tussen het Oude en het Nieuwe Testament werd niets toegevoegd aan de openbaring die God al had gegeven. De periode van openbaring van het Nieuwe Testament, die zich over een eeuw uitstrekt, begon met de verschijning van Johannes de Doper.
Het Nieuwe Testament bestaat uit
(1) de historische boeken, namelijk de Evangeliën en de Handelingen van de Apostelen;
(2) de Brieven; en
(3) het profetische boek, de Openbaring.
De indeling van de Bijbel in hoofdstukken en verzen is geheel een menselijke uitvinding, bedoeld om verwijzingen ernaar te vergemakkelijken. De oude Joden verdeelden het Oude Testament in bepaalde secties voor gebruik in de synagogedienst, en vervolgens, in een latere periode, in de negende eeuw n.Chr., in verzen. Ons moderne systeem van hoofdstukken voor alle boeken van de Bijbel werd geïntroduceerd door kardinaal Hugo rond het midden van de dertiende eeuw (hij stierf in 1263). Het systeem van verzen voor het Nieuwe Testament werd geïntroduceerd door Stephens in 1551 en algemeen aangenomen, hoewel noch Tyndale's noch Coverdale's Engelse vertaling van de Bijbel verzen heeft. De indeling is niet altijd wijs gemaakt, maar is wel zeer nuttig. (Zie VERSIE)
Bijbel, de Engelse vorm van de Griekse naam Biblia, wat "boeken" betekent, is de naam die in de vijfde eeuw werd gegeven aan de volledige verzameling heilige boeken, de "Bibliotheek van Goddelijke Openbaring." De naam Bijbel werd overgenomen door Wickliffe en kwam geleidelijk in gebruik in onze Engelse taal. De Bijbel bestaat uit zesenzestig verschillende boeken, samengesteld door vele verschillende schrijvers, in drie verschillende talen, onder verschillende omstandigheden; schrijvers van bijna elke sociale rang, staatslieden en boeren, koningen, herders, vissers, priesters, belastinginners, tentenmakers; opgeleid en ongeletterd, Joden en heidenen; de meesten van hen onbekend met elkaar, en schrijvend in verschillende periodes gedurende een periode van ongeveer 1600 jaar: en toch is het uiteindelijk slechts één boek dat slechts één onderwerp behandelt in zijn ontelbare aspecten en relaties, namelijk de verlossing van de mens.
Het is verdeeld in het Oude Testament, dat negenendertig boeken bevat, en het Nieuwe Testament, dat zevenentwintig boeken bevat. De namen die aan het Oude Testament worden gegeven in de geschriften van het Nieuwe zijn "de geschriften" [Mt 21:42 ], "schrift" [2Pet 1:20 ], "de heilige geschriften" [Rom 1:2 ], "de wet" [Joh 12:34 ], "de wet van Mozes, de profeten en de psalmen" [Lc 24:44 ], "de wet en de profeten" [Mt 5:17 ], "het oude verbond" [2Kor 3:14 ]. Er is een onderbreking van 400 jaar tussen het Oude Testament en het Nieuwe. (Zie APOCRYFEN)
Het Oude Testament is verdeeld in drie delen:
1. De Wet (Torah), bestaande uit de Pentateuch, of vijf boeken van Mozes.
2. De Profeten, bestaande uit
(1) de vroegere, namelijk Jozua, Richteren, de Boeken van Samuel en de Boeken van Koningen;
(2) de latere, namelijk de grotere profeten, Jesaja, Jeremia en Ezechiël, en de twaalf kleine profeten.
3. De Hagiographa, of heilige geschriften, inclusief de rest van de boeken. Deze waren ingedeeld in drie divisies:
(1) De Psalmen, Spreuken en Job, onderscheiden door de Hebreeuwse naam, een woord gevormd door de beginletters van deze boeken, emeth, wat waarheid betekent.
(2) Hooglied, Ruth, Klaagliederen, Prediker en Ester, genoemd de vijf rollen, omdat ze voor gebruik in de synagoge werden geschreven op vijf aparte rollen.
(3) Daniël, Ezra, Nehemia, en 1 en 2 Kronieken. Tussen het Oude en het Nieuwe Testament werd niets toegevoegd aan de openbaring die God al had gegeven. De periode van openbaring van het Nieuwe Testament, die zich over een eeuw uitstrekt, begon met de verschijning van Johannes de Doper.
Het Nieuwe Testament bestaat uit
(1) de historische boeken, namelijk de Evangeliën en de Handelingen van de Apostelen;
(2) de Brieven; en
(3) het profetische boek, de Openbaring.
De indeling van de Bijbel in hoofdstukken en verzen is geheel een menselijke uitvinding, bedoeld om verwijzingen ernaar te vergemakkelijken. De oude Joden verdeelden het Oude Testament in bepaalde secties voor gebruik in de synagogedienst, en vervolgens, in een latere periode, in de negende eeuw n.Chr., in verzen. Ons moderne systeem van hoofdstukken voor alle boeken van de Bijbel werd geïntroduceerd door kardinaal Hugo rond het midden van de dertiende eeuw (hij stierf in 1263). Het systeem van verzen voor het Nieuwe Testament werd geïntroduceerd door Stephens in 1551 en algemeen aangenomen, hoewel noch Tyndale's noch Coverdale's Engelse vertaling van de Bijbel verzen heeft. De indeling is niet altijd wijs gemaakt, maar is wel zeer nuttig. (Zie VERSIE)
EBD - Easton's Bible Dictionary