Eufrat
linki
informacje ze słownika
Eufrat
Hebrajskie, Perath; Asyryjskie, Purat; Perskie pismo klinowe, Ufratush, skąd greckie Eufrat, oznaczające "słodką wodę". Asyryjska nazwa oznacza "strumień" lub "wielki strumień". W Biblii jest zazwyczaj nazywana po prostu "rzeką" [Wj 23:31 ] lub "wielką rzeką" [Pwt 1:7 ].
Eufrat jest po raz pierwszy wspomniany w [Rdz 2:14 ] jako jedna z rzek Raju. Następnie jest wspomniany w kontekście przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem [Rdz 15:18 ], kiedy obiecał jego potomkom ziemię od rzeki Egiptu do rzeki Eufrat [por. Pwt 11:24 ; Joz 1:4 ], obietnica przymierza spełniona później w rozszerzonych podbojach Dawida [2Sm 8:2 -14; 1Krn 18:3 ; 1Krl 4:24 ]. Była wtedy granicą królestwa na północnym wschodzie. W starożytnej historii Asyrii, Babilonu i Egiptu zapisano wiele wydarzeń, w których wspomina się "wielką rzekę". Tak jak Nil w proroctwach reprezentował potęgę Egiptu, tak Eufrat reprezentował potęgę Asyrii [Iz 8:7 ; Jr 2:18 ].
Jest to zdecydowanie największa i najważniejsza z wszystkich rzek Azji Zachodniej. Od swojego źródła w górach Armenii do Zatoki Perskiej, do której się wpada, ma długość około 1 700 mil. Ma dwa źródła,
(1) Frat lub Kara-su (tj. "czarna rzeka"), która wypływa 25 mil na północny wschód od Erzeroum; oraz
(2) Muradchai (tj. "rzeka pragnienia"), która wypływa w pobliżu Araratu, na północnym stoku Ala-tagh.
W Kebban Maden, 400 mil od źródła pierwszej i 270 od źródła drugiej, spotykają się i tworzą majestatyczny strumień, który ostatecznie łączy się z Tygrysem w Koornah, po czym jest nazywany Shat-el-Arab, który płynie w głębokim i szerokim strumieniu przez ponad 140 mil do morza. Szacuje się, że aluwium przenoszone przez te rzeki wdziera się do morza w tempie około jednej mili na trzydzieści lat.
Hebrajskie, Perath; Asyryjskie, Purat; Perskie pismo klinowe, Ufratush, skąd greckie Eufrat, oznaczające "słodką wodę". Asyryjska nazwa oznacza "strumień" lub "wielki strumień". W Biblii jest zazwyczaj nazywana po prostu "rzeką" [Wj 23:31 ] lub "wielką rzeką" [Pwt 1:7 ].
Eufrat jest po raz pierwszy wspomniany w [Rdz 2:14 ] jako jedna z rzek Raju. Następnie jest wspomniany w kontekście przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem [Rdz 15:18 ], kiedy obiecał jego potomkom ziemię od rzeki Egiptu do rzeki Eufrat [por. Pwt 11:24 ; Joz 1:4 ], obietnica przymierza spełniona później w rozszerzonych podbojach Dawida [2Sm 8:2 -14; 1Krn 18:3 ; 1Krl 4:24 ]. Była wtedy granicą królestwa na północnym wschodzie. W starożytnej historii Asyrii, Babilonu i Egiptu zapisano wiele wydarzeń, w których wspomina się "wielką rzekę". Tak jak Nil w proroctwach reprezentował potęgę Egiptu, tak Eufrat reprezentował potęgę Asyrii [Iz 8:7 ; Jr 2:18 ].
Jest to zdecydowanie największa i najważniejsza z wszystkich rzek Azji Zachodniej. Od swojego źródła w górach Armenii do Zatoki Perskiej, do której się wpada, ma długość około 1 700 mil. Ma dwa źródła,
(1) Frat lub Kara-su (tj. "czarna rzeka"), która wypływa 25 mil na północny wschód od Erzeroum; oraz
(2) Muradchai (tj. "rzeka pragnienia"), która wypływa w pobliżu Araratu, na północnym stoku Ala-tagh.
W Kebban Maden, 400 mil od źródła pierwszej i 270 od źródła drugiej, spotykają się i tworzą majestatyczny strumień, który ostatecznie łączy się z Tygrysem w Koornah, po czym jest nazywany Shat-el-Arab, który płynie w głębokim i szerokim strumieniu przez ponad 140 mil do morza. Szacuje się, że aluwium przenoszone przez te rzeki wdziera się do morza w tempie około jednej mili na trzydzieści lat.
EBD - Easton's Bible Dictionary