Samaria
linki
Street View
zdjęcia
wideo
Ancient Biblical Samaria & the Palace of Ahab and Jezebel
Mapa
informacje ze słownika
Samaria
góra strażnicza lub wieża strażnicza. W sercu gór Izraela, kilka mil na północny zachód od Sychem, stoi "wzgórze Szomeron," samotna góra, wielki "mamelon." Jest to podłużne wzgórze, o stromych, ale dostępnych zboczach i długim płaskim szczycie. Omri, król Izraela, zakupił to wzgórze od jego właściciela Szomera za dwa talenty srebra i zbudował na jego szerokim szczycie miasto, któremu nadał nazwę "Szomeron," czyli Samaria, jako nową stolicę swojego królestwa zamiast Tirsy [1Krl 16:24 ]. Jako takie posiadało wiele zalet. Tutaj Omri mieszkał przez ostatnie sześć lat swojego panowania. W wyniku nieudanej wojny z Syrią wydaje się, że był zmuszony przyznać Syryjczykom prawo do "tworzenia ulic w Samarii," czyli prawdopodobnie pozwolenie syryjskim kupcom na prowadzenie handlu w izraelskiej stolicy. To sugerowałoby istnienie znacznej syryjskiej populacji. "Było to jedyne wielkie miasto Palestyny stworzone przez władcę. Wszystkie inne były już uświęcone przez patriarchalną tradycję lub wcześniejsze posiadanie. Ale Samaria była wyborem Omriego. On, rzeczywiście, nadał miastu, które zbudował, nazwę jego wcześniejszego właściciela, ale jego specjalne połączenie z nim jako założycielem jest udowodnione przez nazwę, którą Samaria nosi w inskrypcjach asyryjskich, Beth-khumri ('dom lub pałac Omriego').", Stanley.
Samaria była często oblegana. Za czasów Achaba, Benhadad II. wystąpił przeciwko niej z trzydziestoma dwoma wasalnymi królami, ale został pokonany z wielką rzezią [1Krl 20:1 -21]. Po raz drugi, w następnym roku, zaatakował ją; ale ponownie został całkowicie rozgromiony i zmuszony do poddania się Achabowi [1Krl 20:28 -34], którego armia, w porównaniu z armią Benhadada, była "dwiema małymi trzodami kóz."
Za czasów Jorama, ten Benhadad ponownie obległ Samarię, podczas którego miasto zostało zredukowane do najgorszych skrajności. Ale właśnie gdy sukces wydawał się być w ich zasięgu, nagle przerwali oblężenie, przestraszeni tajemniczym hałasem rydwanów i koni oraz wielkiej armii, i uciekli, zostawiając swój obóz ze wszystkimi jego zawartościami. Głodujący mieszkańcy miasta wkrótce zostali uwolnieni dzięki obfitości łupów z syryjskiego obozu; i stało się, zgodnie ze słowem Elizeusza, że "miara wybornej mąki była sprzedawana za sykla, a dwie miary jęczmienia za sykla, w bramach Samarii" [2Krl 7:1 -20].
Szalmanezer najechał Izrael za czasów Ozeasza i zredukował go do wasalstwa. Oblegał Samarię (723 p.n.e.), która wytrzymała przez trzy lata, i została w końcu zdobyta przez Sargona, który dopełnił podbój rozpoczęty przez Szalmanezera [2Krl 18:9 -12; 17:3], i usunął ogromne liczby plemion do niewoli. (Zobacz SARGON)
To miasto, po przejściu przez różne perypetie, zostało podarowane przez cesarza Augusta Herodowi Wielkiemu, który je odbudował i nazwał Sebaste (gr. forma Augustusa) na cześć cesarza. W Nowym Testamencie jedyna wzmianka o nim znajduje się w [Dz 8:5 -14], gdzie zapisano, że Filip udał się do miasta Samarii i tam głosił.
Obecnie jest reprezentowane przez wioskę Sebustieh, liczącą około trzystu mieszkańców. Ruiny starożytnego miasta są rozproszone po całym wzgórzu, w dół zboczy, po których się stoczyły. Słupy około stu, które musiały być wspaniałymi korynckimi kolumnami, nadal stoją i przyciągają wiele uwagi, chociaż nic konkretnego nie wiadomo na ich temat. [Por. Mi 1:6 ].
W czasach Chrystusa, zachodnia Palestyna była podzielona na trzy prowincje: Judeę, Samarię i Galileę. Samaria zajmowała centrum Palestyny [J 4:4 ]. W Talmudzie nazywana jest "ziemią Kutejczyków" i nie jest uważana za część Ziemi Świętej.
Warto zauważyć, że odległość między Samarią a Jerozolimą, odpowiednimi stolicami dwóch królestw, wynosi tylko 35 mil w linii prostej.
góra strażnicza lub wieża strażnicza. W sercu gór Izraela, kilka mil na północny zachód od Sychem, stoi "wzgórze Szomeron," samotna góra, wielki "mamelon." Jest to podłużne wzgórze, o stromych, ale dostępnych zboczach i długim płaskim szczycie. Omri, król Izraela, zakupił to wzgórze od jego właściciela Szomera za dwa talenty srebra i zbudował na jego szerokim szczycie miasto, któremu nadał nazwę "Szomeron," czyli Samaria, jako nową stolicę swojego królestwa zamiast Tirsy [1Krl 16:24 ]. Jako takie posiadało wiele zalet. Tutaj Omri mieszkał przez ostatnie sześć lat swojego panowania. W wyniku nieudanej wojny z Syrią wydaje się, że był zmuszony przyznać Syryjczykom prawo do "tworzenia ulic w Samarii," czyli prawdopodobnie pozwolenie syryjskim kupcom na prowadzenie handlu w izraelskiej stolicy. To sugerowałoby istnienie znacznej syryjskiej populacji. "Było to jedyne wielkie miasto Palestyny stworzone przez władcę. Wszystkie inne były już uświęcone przez patriarchalną tradycję lub wcześniejsze posiadanie. Ale Samaria była wyborem Omriego. On, rzeczywiście, nadał miastu, które zbudował, nazwę jego wcześniejszego właściciela, ale jego specjalne połączenie z nim jako założycielem jest udowodnione przez nazwę, którą Samaria nosi w inskrypcjach asyryjskich, Beth-khumri ('dom lub pałac Omriego').", Stanley.
Samaria była często oblegana. Za czasów Achaba, Benhadad II. wystąpił przeciwko niej z trzydziestoma dwoma wasalnymi królami, ale został pokonany z wielką rzezią [1Krl 20:1 -21]. Po raz drugi, w następnym roku, zaatakował ją; ale ponownie został całkowicie rozgromiony i zmuszony do poddania się Achabowi [1Krl 20:28 -34], którego armia, w porównaniu z armią Benhadada, była "dwiema małymi trzodami kóz."
Za czasów Jorama, ten Benhadad ponownie obległ Samarię, podczas którego miasto zostało zredukowane do najgorszych skrajności. Ale właśnie gdy sukces wydawał się być w ich zasięgu, nagle przerwali oblężenie, przestraszeni tajemniczym hałasem rydwanów i koni oraz wielkiej armii, i uciekli, zostawiając swój obóz ze wszystkimi jego zawartościami. Głodujący mieszkańcy miasta wkrótce zostali uwolnieni dzięki obfitości łupów z syryjskiego obozu; i stało się, zgodnie ze słowem Elizeusza, że "miara wybornej mąki była sprzedawana za sykla, a dwie miary jęczmienia za sykla, w bramach Samarii" [2Krl 7:1 -20].
Szalmanezer najechał Izrael za czasów Ozeasza i zredukował go do wasalstwa. Oblegał Samarię (723 p.n.e.), która wytrzymała przez trzy lata, i została w końcu zdobyta przez Sargona, który dopełnił podbój rozpoczęty przez Szalmanezera [2Krl 18:9 -12; 17:3], i usunął ogromne liczby plemion do niewoli. (Zobacz SARGON)
To miasto, po przejściu przez różne perypetie, zostało podarowane przez cesarza Augusta Herodowi Wielkiemu, który je odbudował i nazwał Sebaste (gr. forma Augustusa) na cześć cesarza. W Nowym Testamencie jedyna wzmianka o nim znajduje się w [Dz 8:5 -14], gdzie zapisano, że Filip udał się do miasta Samarii i tam głosił.
Obecnie jest reprezentowane przez wioskę Sebustieh, liczącą około trzystu mieszkańców. Ruiny starożytnego miasta są rozproszone po całym wzgórzu, w dół zboczy, po których się stoczyły. Słupy około stu, które musiały być wspaniałymi korynckimi kolumnami, nadal stoją i przyciągają wiele uwagi, chociaż nic konkretnego nie wiadomo na ich temat. [Por. Mi 1:6 ].
W czasach Chrystusa, zachodnia Palestyna była podzielona na trzy prowincje: Judeę, Samarię i Galileę. Samaria zajmowała centrum Palestyny [J 4:4 ]. W Talmudzie nazywana jest "ziemią Kutejczyków" i nie jest uważana za część Ziemi Świętej.
Warto zauważyć, że odległość między Samarią a Jerozolimą, odpowiednimi stolicami dwóch królestw, wynosi tylko 35 mil w linii prostej.
EBD - Easton's Bible Dictionary