Ur
linki
Street View
artefakty
Mapa
informacje ze słownika
Ur
światło, lub miasto księżyca, miasto "Chaldejczyków", miejsce narodzin Harana [Rdz 11:28 ; Rdz 11:31 ], największe miasto Szinear lub północnej Chaldei, główne centrum handlowe kraju, a także centrum władzy politycznej. Leżało blisko ujścia Eufratu, na jego zachodnim brzegu, a obecnie jest reprezentowane przez kopce (z cegieł spojonych bitumem) el-Mugheir, czyli "bitumowane" lub "miasto bitumu", obecnie 150 mil od morza i około 6 mil od Eufratu, nieco powyżej punktu, w którym przyjmuje on Szatt al-Haj, dopływ z Tygrysu. Było to kiedyś miasto morskie, ponieważ wody Zatoki Perskiej sięgały tak daleko w głąb lądu. Ur było portem Babilonii, skąd prowadzono handel z mieszkańcami zatoki oraz z odległymi krajami Indii, Etiopii i Egiptu. Zostało opuszczone około roku 500 p.n.e., ale przez długi czas, podobnie jak Erech, było wielkim świętym miastem cmentarzyskiem, o czym świadczy liczba znalezionych tam grobów. (Zobacz ABRAHAM)
Najstarszym znanym nam królem Ur jest Ur-Ba'u (sługa bogini Ba'u), jak czyta to imię Hommel, lub Ur-Gur, jak czytają je inni. Żył około 2800 lat p.n.e. i brał udział w budowie słynnej świątyni boga księżyca Sina w samym Ur. Ilustracja tutaj przedstawiona ukazuje jego inskrypcję klinową, napisaną w języku sumeryjskim, i odciśniętą na każdej cegle świątyni w Ur. Brzmi ona: "Ur-Ba'u, król Ur, który zbudował świątynię boga księżyca."
Ur było poświęcone kultowi Sina, babilońskiego boga księżyca. Dzieliło ten zaszczyt jednak z innym miastem, a tym miastem było Haran lub Harran. Harran znajdowało się w Mezopotamii i wzięło swoją nazwę od drogi głównej, która prowadziła przez nie ze wschodu na zachód. Nazwa jest babilońska i świadczy o tym, że zostało założone przez babilońskiego króla. Jeszcze bardziej zdecydowanie świadczy o tym kult oddawany w nim babilońskiemu bogu księżyca oraz jego starożytna świątynia Sina. W rzeczywistości świątynia boga księżyca w Harran była być może nawet bardziej znana w świecie asyryjskim i babilońskim niż świątynia boga księżyca w Ur.
Między Ur a Harran musiał istnieć więc bliski związek w dawnych czasach, którego zapis jeszcze nie został odnaleziony. Może to być tak, że Harran zawdzięcza swoje założenie królowi Ur; w każdym razie oba miasta były związane kultem tego samego bóstwa, najbliższym i najbardziej trwałym związkiem, jaki istniał w starożytnym świecie. To, że Terach migrował z Ur do Harran, przestaje być zatem niezwykłe. Jeśli opuścił Ur, było to najbardziej naturalne miejsce, do którego mógł się udać. Było to jak przejście z jednego dziedzińca świątyni do drugiego.
Taki niezwykły zbieg okoliczności między narracją biblijną a dowodami badań archeologicznych nie może być wynikiem przypadku. Narracja musi być historyczna; żaden późniejszy pisarz, nawet jeśli byłby Babilończykiem, nie mógłby wymyślić historii tak dokładnie zgodnej z tym, co teraz wiemy, że było prawdą. Równie niemożliwe jest, aby historia tego rodzaju była wynalazkiem tradycji palestyńskiej. Dla bezstronnego umysłu nie ma ucieczki od wniosku, że historia migracji Teracha z Ur do Harran jest oparta na faktach" (Sayce).
światło, lub miasto księżyca, miasto "Chaldejczyków", miejsce narodzin Harana [Rdz 11:28 ; Rdz 11:31 ], największe miasto Szinear lub północnej Chaldei, główne centrum handlowe kraju, a także centrum władzy politycznej. Leżało blisko ujścia Eufratu, na jego zachodnim brzegu, a obecnie jest reprezentowane przez kopce (z cegieł spojonych bitumem) el-Mugheir, czyli "bitumowane" lub "miasto bitumu", obecnie 150 mil od morza i około 6 mil od Eufratu, nieco powyżej punktu, w którym przyjmuje on Szatt al-Haj, dopływ z Tygrysu. Było to kiedyś miasto morskie, ponieważ wody Zatoki Perskiej sięgały tak daleko w głąb lądu. Ur było portem Babilonii, skąd prowadzono handel z mieszkańcami zatoki oraz z odległymi krajami Indii, Etiopii i Egiptu. Zostało opuszczone około roku 500 p.n.e., ale przez długi czas, podobnie jak Erech, było wielkim świętym miastem cmentarzyskiem, o czym świadczy liczba znalezionych tam grobów. (Zobacz ABRAHAM)
Najstarszym znanym nam królem Ur jest Ur-Ba'u (sługa bogini Ba'u), jak czyta to imię Hommel, lub Ur-Gur, jak czytają je inni. Żył około 2800 lat p.n.e. i brał udział w budowie słynnej świątyni boga księżyca Sina w samym Ur. Ilustracja tutaj przedstawiona ukazuje jego inskrypcję klinową, napisaną w języku sumeryjskim, i odciśniętą na każdej cegle świątyni w Ur. Brzmi ona: "Ur-Ba'u, król Ur, który zbudował świątynię boga księżyca."
Ur było poświęcone kultowi Sina, babilońskiego boga księżyca. Dzieliło ten zaszczyt jednak z innym miastem, a tym miastem było Haran lub Harran. Harran znajdowało się w Mezopotamii i wzięło swoją nazwę od drogi głównej, która prowadziła przez nie ze wschodu na zachód. Nazwa jest babilońska i świadczy o tym, że zostało założone przez babilońskiego króla. Jeszcze bardziej zdecydowanie świadczy o tym kult oddawany w nim babilońskiemu bogu księżyca oraz jego starożytna świątynia Sina. W rzeczywistości świątynia boga księżyca w Harran była być może nawet bardziej znana w świecie asyryjskim i babilońskim niż świątynia boga księżyca w Ur.
Między Ur a Harran musiał istnieć więc bliski związek w dawnych czasach, którego zapis jeszcze nie został odnaleziony. Może to być tak, że Harran zawdzięcza swoje założenie królowi Ur; w każdym razie oba miasta były związane kultem tego samego bóstwa, najbliższym i najbardziej trwałym związkiem, jaki istniał w starożytnym świecie. To, że Terach migrował z Ur do Harran, przestaje być zatem niezwykłe. Jeśli opuścił Ur, było to najbardziej naturalne miejsce, do którego mógł się udać. Było to jak przejście z jednego dziedzińca świątyni do drugiego.
Taki niezwykły zbieg okoliczności między narracją biblijną a dowodami badań archeologicznych nie może być wynikiem przypadku. Narracja musi być historyczna; żaden późniejszy pisarz, nawet jeśli byłby Babilończykiem, nie mógłby wymyślić historii tak dokładnie zgodnej z tym, co teraz wiemy, że było prawdą. Równie niemożliwe jest, aby historia tego rodzaju była wynalazkiem tradycji palestyńskiej. Dla bezstronnego umysłu nie ma ucieczki od wniosku, że historia migracji Teracha z Ur do Harran jest oparta na faktach" (Sayce).
EBD - Easton's Bible Dictionary