Dolina Królów (arab. وادي الملوك Wādī al-Mulūk; koptyjski: ϫⲏⲙⲉ, romanizowany: džēme), znana również jako Dolina Bram Królów (arab. وادي أبواب الملوك Wādī Abwāb al-Mulūk), to dolina w Egipcie, gdzie przez prawie 500 lat, od XVI do XI wieku p.n.e., wykuto grobowce dla faraonów i potężnych dostojników Nowego Państwa (od XVIII do XX dynastii starożytnego Egiptu). Dolina znajduje się na zachodnim brzegu Nilu, naprzeciwko Teb (dzisiejszy Luksor), w sercu nekropolii tebańskiej. Wadi składa się z dwóch dolin: Doliny Wschodniej (gdzie znajduje się większość królewskich grobowców) i Doliny Zachodniej (Dolina Małp). Po odkryciu nowej komory w 2005 roku i dwóch kolejnych wejść do grobowców w 2008 roku, dolina jest znana z 63 grobowców i komór (o rozmiarach od KV54, prostego dołu, do KV5, złożonego grobowca z ponad 120 komorami). Było to główne miejsce pochówku ważnych królewskich postaci egipskiego Nowego Państwa, a także wielu uprzywilejowanych dostojników. Królewskie grobowce są ozdobione scenami z mitologii egipskiej i dostarczają wskazówek na temat wierzeń i praktyk pogrzebowych tego okresu. Prawie wszystkie grobowce wydają się być otwarte i obrabowane w starożytności, ale nadal dają wyobrażenie o przepychu i potędze faraonów. Obszar ten jest przedmiotem badań archeologicznych i egiptologicznych od końca XVIII wieku, a jego grobowce i pochówki nadal pobudzają badania i zainteresowanie. Od lat 20. XX wieku dolina jest znana z odkrycia grobowca Tutanchamona i jest jednym z najsłynniejszych stanowisk archeologicznych na świecie. W 1979 roku stała się częścią Światowego Dziedzictwa UNESCO, wraz z resztą nekropolii tebańskiej. Eksploracja, wykopaliska i konserwacja w dolinie trwają, a niedawno otwarto nowe centrum turystyczne.

Wikipedia