Stela Mesha, znana również jako Kamień Moabski, to stela datowana na około 840 p.n.e., zawierająca znaczący kananejską inskrypcję w imieniu króla Mesha z Moabu (królestwa położonego na terenie współczesnej Jordanii). Mesha opowiada, jak Chemosz, bóg Moabu, był rozgniewany na swój lud i pozwolił, aby zostali poddani Królestwu Izraela, ale w końcu Chemosz powrócił i pomógł Mesha zrzucić jarzmo Izraela i przywrócić ziemie Moabu. Mesha opisuje również swoje liczne projekty budowlane. Jest napisana w wariancie alfabetu fenickiego, blisko spokrewnionym z paleohebrajskim pismem.

Kamień został odkryty w całości przez Fredericka Augustusa Kleina, anglikanckiego misjonarza, na stanowisku starożytnego Dibon (obecnie Dhiban, Jordania) w sierpniu 1868 roku. "Odcisk" (papier-mâché wrażenie) został wykonany przez lokalnego Araba na zlecenie Charlesa Simona Clermont-Ganneau, archeologa pracującego w konsulacie francuskim w Jerozolimie. W następnym roku stela została rozbita na kilka fragmentów przez plemię Bani Hamida, co było postrzegane jako akt buntu przeciwko władzom osmańskim, które naciskały na Beduinów, aby przekazali stelę, by mogła być przekazana do Niemiec. Clermont-Ganneau później zdołał zdobyć fragmenty i złożyć je dzięki wrażeniu wykonanym przed zniszczeniem steli.

Stela Mesha, pierwsza znacząca epigraficzna inskrypcja kananejska znaleziona na terenie Palestyny, najdłuższa inskrypcja z epoki żelaza kiedykolwiek znaleziona w regionie, stanowi główny dowód na istnienie języka moabskiego i jest "kamieniem węgielnym epigrafiki semickiej" oraz historii. Stela, której historia równoległa, z pewnymi różnicami, do epizodu w biblijnych Księgach Królewskich [2Krl 3:4 -28], dostarcza bezcennych informacji o języku moabskim i politycznych relacjach między Moabem a Izraelem w jednym momencie IX wieku p.n.e. Jest to najobszerniejsza inskrypcja kiedykolwiek odnaleziona, która odnosi się do królestwa Izraela ("Dom Omriego"); zawiera najwcześniejsze pewne pozabiblijne odniesienie do izraelskiego boga Jahwe. Jest również jedną z czterech znanych współczesnych inskrypcji zawierających nazwę Izraela, pozostałe to Stela Merenptaha, Stela z Tel Dan i jeden z Monolitów z Kurkh. Jej autentyczność była kwestionowana na przestrzeni lat, a niektórzy biblijni minimaliści sugerują, że tekst nie był historyczny, lecz biblijną alegorią. Sama stela jest uważana za autentyczną i historyczną przez zdecydowaną większość dzisiejszych archeologów biblijnych.

Stela jest częścią kolekcji Luwru w Paryżu, Francja, od 1873 roku. Jordania domaga się jej zwrotu do miejsca pochodzenia od 2014 roku.