Monolity z Kurkh to dwie asyryjskie stele, które zawierają opis panowania Aszurnasirpala II i jego syna Salmanasara III. Monolity zostały odkryte w 1861 roku przez brytyjskiego archeologa Johna George'a Taylora, który był brytyjskim konsulem generalnym stacjonującym w osmańskim Ejalecie Kurdystanu, w mieście zwanym Kurkh, które obecnie jest znane jako Üçtepe, w dystrykcie Bismil, w prowincji Diyarbakir w Turcji. Obie stele zostały przekazane przez Taylora do British Museum w 1863 roku.

Monolit Salmanasara III zawiera na końcu opis bitwy pod Karkar. Opis ten zawiera imię "A-ha-ab-bu Sir-ila-a-a", które jest powszechnie uznawane za odniesienie do Achaba, króla Izraela; chociaż jest to jedyne odniesienie do terminu "Izrael" w asyryjskich i babilońskich zapisach, które zazwyczaj odnoszą się do Królestwa Północnego jako "Dom Omriego" w odniesieniu do jego rządzącej dynastii — fakt, na który zwracają uwagę niektórzy uczeni, którzy kwestionują proponowane tłumaczenie. Jest to również jedna z czterech znanych współczesnych inskrypcji zawierających nazwę Izraela, pozostałe to Stela Merenptaha, Stela z Tel Dan i Stela Meszy.

Poza Hebrajskimi Pismami, Jehu pojawia się w dokumentach asyryjskich, zwłaszcza na Czarnym Obelisku, gdzie jest przedstawiony, jak całuje ziemię przed Salmanasarem III i wręcza dar (maddattu ša Ia-úa...kaspu mâdu "danina Jehu...dużo srebra"). W dokumentach asyryjskich jest po prostu nazywany "synem Omriego" (akad. mār Ḫumri, co prawdopodobnie wyraża jego rządy nad "Domem Omriego", późniejszym asyryjskim określeniem Królestwa Izraela). Ta danina jest datowana na 841 rok p.n.e. Jest to najwcześniejsze zachowane przedstawienie Izraelity.

Zgodnie z Obeliskiem, Jehu zerwał swoje sojusze z Fenicją i Judą, i stał się poddanym Asyrii.

Fragment reliefu Sennacheryba, który przedstawia jeńców z Judy prowadzonych do niewoli po oblężeniu Lakisz w 701 roku p.n.e.

Inskrypcja z Azeki to tablica z czasów panowania Sennacheryba (panował od 705 do 681 p.n.e.), odkryta w połowie XIX wieku w Bibliotece Aszurbanipala. Została zidentyfikowana jako pojedyncza tablica przez Nadava Na'amana w 1974 roku.

Opisuje asyryjską kampanię Sennacheryba przeciwko Ezechiaszowi, królowi Judy, w tym podbój Azeki. Wikipedia