Chetyci w czasach Abrama
linki
Mapa
informacje ze słownika
Chetyci
Palestyna i Syria wydają się być pierwotnie zamieszkane przez trzy różne plemiona.
(1.) Semici, mieszkający na wschód od przesmyku Sueskiego. Były to plemiona koczownicze i pasterskie.
(2.) Fenicjanie, którzy byli kupcami i handlarzami; oraz
(3.) Chetyci, którzy stanowili wojowniczy element tej konfederacji plemion. Zamieszkiwali cały obszar między Eufratem a Damaszkiem, a ich główne miasta to Karkemisz nad Eufratem i Kadesz, obecnie Tell Neby Mendeh, w dolinie Orontes, około sześć mil na południe od Jeziora Homs. Wydaje się, że Chetyci osiągnęli wielką potęgę jako naród, ponieważ przez długi czas byli groźnymi rywalami imperiów egipskich i asyryjskich. W Księdze Jozuego zawsze pojawiają się jako dominująca rasa na północ od Galilei.
Około XXIII wieku p.n.e. konfederacja syryjska, prawdopodobnie prowadzona przez Chetytów, ruszyła przeciwko Dolnemu Egiptowi, który zdobyła, czyniąc Zoan swoją stolicą. Ich władcy byli Hyksosami, czyli królami pasterzy. Ostatecznie zostali wypędzeni z Egiptu. Ramzes II szukał zemsty na "podłych Kheta", jak ich nazywał, i spotkał się z nimi oraz pokonał ich w wielkiej bitwie pod Kadesz, cztery wieki po Abrahamie. (Zobacz Jozuego)
Po raz pierwszy wspomniani są w Piśmie Świętym w historii Abrahama, który kupił od Efrona Chetyty pole i jaskinię Machpela [Rdz 15:20 ; 23:3-18]. Wówczas osiedlili się w Kirjat-Arba. Z tego plemienia Ezaw wziął swoje pierwsze dwie żony [Rdz 26:34 ; 36:2].
Później są wspominani w zwykły sposób wśród mieszkańców Ziemi Obiecanej [Wj 23:28 ]. Byli ściśle związani z Amorytami i często wspominani razem z nimi jako zamieszkujący góry Palestyny. Kiedy szpiedzy weszli do ziemi, wydaje się, że zajmowali z Amorytami górzysty region Judy [Lb 13:29 ]. Wzięli udział z innymi Kananejczykami przeciwko Izraelitom [Joz 9:1 ; 11:3].
Po tym jest niewiele odniesień do nich w Piśmie. Wzmianka jest o "Achimelechu Chetycie" [1Sm 26:6 ] oraz o "Uriaszu Chetycie", jednym z głównych oficerów Dawida [2Sm 23:39 ; 1Krn 11:41 ]. W czasach Salomona byli potężną konfederacją na północy Syrii i byli rządzeni przez "królów". Spotykamy ich po Wygnaniu jako nadal odrębny lud [Ezd 9:1 ; por. Ne 13:23 -28].
Hebrajscy kupcy eksportowali konie z Egiptu nie tylko dla królów Izraela, ale także dla Chetytów [1Krl 10:28 ; 10:29]. Z egipskich monumentów dowiadujemy się, że "Chetyci byli ludem o żółtej skórze i mongoloidalnych rysach, których cofnięte czoła, skośne oczy i wystające górne szczęki są przedstawiane tak wiernie na ich własnych monumentach, jak i na tych z Egiptu, więc nie możemy oskarżać egipskich artystów o karykaturowanie ich wrogów. Amoryci, przeciwnie, byli wysokim i przystojnym ludem. Są przedstawiani z białą skórą, niebieskimi oczami i rudymi włosami, wszystkie cechy, w rzeczywistości, białej rasy" (Sayce'a Chetyci). Oryginalne siedziby plemion chetyckich znajdowały się w pasmach górskich Taurus. Należeli do Azji Mniejszej, a nie do Syrii.
Palestyna i Syria wydają się być pierwotnie zamieszkane przez trzy różne plemiona.
(1.) Semici, mieszkający na wschód od przesmyku Sueskiego. Były to plemiona koczownicze i pasterskie.
(2.) Fenicjanie, którzy byli kupcami i handlarzami; oraz
(3.) Chetyci, którzy stanowili wojowniczy element tej konfederacji plemion. Zamieszkiwali cały obszar między Eufratem a Damaszkiem, a ich główne miasta to Karkemisz nad Eufratem i Kadesz, obecnie Tell Neby Mendeh, w dolinie Orontes, około sześć mil na południe od Jeziora Homs. Wydaje się, że Chetyci osiągnęli wielką potęgę jako naród, ponieważ przez długi czas byli groźnymi rywalami imperiów egipskich i asyryjskich. W Księdze Jozuego zawsze pojawiają się jako dominująca rasa na północ od Galilei.
Około XXIII wieku p.n.e. konfederacja syryjska, prawdopodobnie prowadzona przez Chetytów, ruszyła przeciwko Dolnemu Egiptowi, który zdobyła, czyniąc Zoan swoją stolicą. Ich władcy byli Hyksosami, czyli królami pasterzy. Ostatecznie zostali wypędzeni z Egiptu. Ramzes II szukał zemsty na "podłych Kheta", jak ich nazywał, i spotkał się z nimi oraz pokonał ich w wielkiej bitwie pod Kadesz, cztery wieki po Abrahamie. (Zobacz Jozuego)
Po raz pierwszy wspomniani są w Piśmie Świętym w historii Abrahama, który kupił od Efrona Chetyty pole i jaskinię Machpela [Rdz 15:20 ; 23:3-18]. Wówczas osiedlili się w Kirjat-Arba. Z tego plemienia Ezaw wziął swoje pierwsze dwie żony [Rdz 26:34 ; 36:2].
Później są wspominani w zwykły sposób wśród mieszkańców Ziemi Obiecanej [Wj 23:28 ]. Byli ściśle związani z Amorytami i często wspominani razem z nimi jako zamieszkujący góry Palestyny. Kiedy szpiedzy weszli do ziemi, wydaje się, że zajmowali z Amorytami górzysty region Judy [Lb 13:29 ]. Wzięli udział z innymi Kananejczykami przeciwko Izraelitom [Joz 9:1 ; 11:3].
Po tym jest niewiele odniesień do nich w Piśmie. Wzmianka jest o "Achimelechu Chetycie" [1Sm 26:6 ] oraz o "Uriaszu Chetycie", jednym z głównych oficerów Dawida [2Sm 23:39 ; 1Krn 11:41 ]. W czasach Salomona byli potężną konfederacją na północy Syrii i byli rządzeni przez "królów". Spotykamy ich po Wygnaniu jako nadal odrębny lud [Ezd 9:1 ; por. Ne 13:23 -28].
Hebrajscy kupcy eksportowali konie z Egiptu nie tylko dla królów Izraela, ale także dla Chetytów [1Krl 10:28 ; 10:29]. Z egipskich monumentów dowiadujemy się, że "Chetyci byli ludem o żółtej skórze i mongoloidalnych rysach, których cofnięte czoła, skośne oczy i wystające górne szczęki są przedstawiane tak wiernie na ich własnych monumentach, jak i na tych z Egiptu, więc nie możemy oskarżać egipskich artystów o karykaturowanie ich wrogów. Amoryci, przeciwnie, byli wysokim i przystojnym ludem. Są przedstawiani z białą skórą, niebieskimi oczami i rudymi włosami, wszystkie cechy, w rzeczywistości, białej rasy" (Sayce'a Chetyci). Oryginalne siedziby plemion chetyckich znajdowały się w pasmach górskich Taurus. Należeli do Azji Mniejszej, a nie do Syrii.
EBD - Easton's Bible Dictionary