Babilon, kraljevstvo — nazvano "zemlja Haldejaca" [Jer 24:5 ; Ezek 12:13], bila je opsežna provincija u Centralnoj Aziji duž doline Tigrisa od Persijskog zaliva prema severu oko 300 milja. Bila je poznata po svojoj plodnosti i bogatstvu. Njena prestonica bio je grad Babilon, veliki trgovački centar [Ezek 17:4; Isa 43:14 ]. Vavilonija je bila podeljena na dva okruga: Akad na severu i Sumer (verovatno Šinar iz Starog zaveta) na jugu. Među njenim glavnim gradovima mogu se pomenuti Ur (sada Mugheir ili Mugayyar), na zapadnoj obali Eufrata; Uruk ili Ereh [Post 10:10 ] (sada Varka), između Ura i Babilona; Larsa (sada Senkereh), Elasara iz [Post 14:1 ], malo istočno od Ereha; Nipur (sada Nifer), jugoistočno od Babilona; Sefarvaim [2 Car 17:24], "dva Sipara" (sada Abu-Habba), znatno severno od Babilona; i Eridu, "dobri grad" (sada Abu-Šahrein), koji je prvobitno ležao na obali Persijskog zaliva, ali je sada, zbog nanosnog peska, udaljen oko 100 milja od njega. Još jedan grad bio je Kulunu, ili Kalneh [Post 10:10 ].

Slane močvare na ušćima Eufrata i Tigrisa zvale su se Marratu, "gorke" ili "slane", Meratajim iz [Jer 50:21 ]. One su bile prvobitni dom Kaldeja, ili Haldejaca.

Najpoznatiji od ranih kraljeva Vavilonije bili su Sargon iz Akada (3800. p.n.e.) i njegov sin, Naram-Sin, koji su osvojili veliki deo Zapadne Azije, uspostavljajući svoju moć u Palestini, pa čak i noseći svoje oružje do Sinajskog poluostrva. Velika vavilonska biblioteka osnovana je u vreme vladavine Sargona. Vavilonija je kasnije ponovo podeljena na više država, a u jednom trenutku pala je pod dominaciju Elama. Tome je kraj stavio Khammu-rabi (Amrafel), koji je isterao Elamite iz zemlje i pobedio Arioha, sina elamskog princa. Od tada nadalje, Vavilonija je bila ujedinjena monarhija. Oko 1750. p.n.e. osvojili su je Kassi, ili Kosseani, sa planina Elama, i Kasitska dinastija vladala je njome 576 godina i 9 meseci.

U vreme Khammu-rabija, Sirija i Palestina bile su podložne Vaviloniji i njenom elamskom suverenu; a nakon svrgavanja elamske nadmoći, vavilonski kraljevi nastavili su da vrše svoj uticaj i moć u onome što se zvalo "zemlja Amorejaca". U doba Kasitske dinastije, međutim, Kanaan je prešao u ruke Egipta.

Godine 729. p.n.e., Vaviloniju je osvojio asirski kralj Tiglat-Pileser III; ali nakon smrti Salmanasara IV. zauzeo ju je Kalda ili "haldejski" princ Merodah-Baladan [2 Car 20:12-19], koji ju je držao do 709. p.n.e., kada ga je proterao Sargon.

Pod Senaheribom, Vavilonija se nekoliko puta pobunila protiv Asirije, uz pomoć Elamita, i nakon jedne od tih pobuna Vavilon je uništio Senaherib, 689. p.n.e. Ponovo ga je izgradio Esarhadon, koji ga je učinio svojim prebivalištem tokom dela godine, i u Vavilon je doveden Manasija kao zarobljenik [2 Dnv 33:11]. Nakon smrti Esarhadona, Saul-sumukin, namesnik Vavilonije, pobunio se protiv svog brata asirskog kralja, i pobuna je teško ugušena.

Kada je Niniva uništena, 606. p.n.e., Nabopolasar, namesnik Vavilonije, koji izgleda da je bio haldejsko poreklo, postao je nezavistan. Njegov sin Nabukodonosor (Nabu-kudur-uzur), nakon što je porazio Egipćane kod Karkemiša, nasledio ga je kao kralj, 604. p.n.e., i osnovao vavilonsko carstvo. Snažno je utvrdio Vavilon i ukrasio ga palatama i drugim zgradama. Njegov sin, Evil-Merodah, koji ga je nasledio 561. p.n.e., ubijen je nakon dvogodišnje vladavine. Poslednji monarh vavilonskog carstva bio je Nabonid (Nabu-nahid), 555-538. p.n.e., čiji je najstariji sin, Valtazar (Bilu-sar-uzur), pomenut u nekoliko natpisa. Vavilon je osvojio Kir, 538. p.n.e., i iako se više puta pobunio u kasnijim godinama, nikada nije uspeo da održi svoju nezavisnost.

EBD