ไปยังเนื้อหา | ไปที่เมนูหลัก | ไปที่แผงค้นหา

ศิลาจารึกเมชา

คำอธิบาย

แท่นศิลาจารกเมชา หรือที่รู้จักกันในชื่อศิลาจารกโมอับ เป็นแท่นศิลาที่มีอายประมาณ 840 ปีก่อนครสตกาล มีจารกสำคญของชาวคานาอนในนามของกษัตริย์เมชาของโมอับ (อาณาจกรที่ตั้งอยู่ในประเทศจอรแดนในปัจจุบัน) เมชาเล่าว่าเคโมช เทพเจาของโมอับ ได้โกรธเคองประชาชนของเขาและยอมใหพวกเขาถกกดขี่โดยอาณาจกรอสราเอล แต่ในที่สุดเคโมชก็กลับมาและชวยเมชาใหปลดแอกจากอสราเอลและฟื้นฟูดินแดนของโมอับ เมชายงบรรยายถงโครงการกอสรางมากมายของเขา จารึกนี้เขียนดวยอกษรฟินิเชียนซึ่งมีความใกล้เคียงกับอักษรฮีบรูโบราณ 

แท่นศิลาถูกค้นพบโดยเฟรเดอริก ออกัสตัส ไคลน์ มิชชันนารแองกลิกัน ที่บริเวณโบราณสถานดบอน (ปัจจุบันคือดีบัน ประเทศจอรแดน) ในเดอนสงหาคม ค.ศ. 1868 "การบีบ" (การทำสำเนาดวยกระดาษเปเปอรมาเช่) ได้ถูกทำขึ้นโดยชาวอาหรับท้องถิ่นในนามของชาร์ลส์ ซีมอน แคลรมงต์-แกนโน นักโบราณคดีที่ประจำอยู่ในสถานกงสลฝรั่งเศสในเยรซาเล็ม ในปีถัดมา แท่นศิลาถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโดยเผาบานฮามิดา ซึ่งถือเปนการแสดงการต่อต้านตอเจาหน้าที่ออตโตมันที่กดดนใหชาวเบดูอินส่งมอบแท่นศิลาเพื่อที่จะสงใหเยอรมนแคลรมงต์-แกนโนภายหลงสามารถรวบรวมชิ้นส่วนและประกอบมนเข้าด้วยกนได้ด้วยความชวยเหลอจากการทำสำเนากอนที่แท่นศิลาจะถกทำลาย 

แท่นศิลาจารกเมชา เป็นจารกคานาอันที่สำคัญชิ้นแรกที่พบในภูมิภาคปาเลสไตน์ เป็นจารึกยุคเหล็กที่ยาวที่สุดที่เคยพบในภูมิภาคนี้ ถือเปนหลกฐานสำคญสำหรบภาษาโมอับ และเป็น "ศิลาหลกของการศกษาจารกเซมิติก" และประวัติศาสตร์ เรื่องราวในแท่นศิลามความคลายคลึงกับตอนหนึ่งในพระคัมภีร์ในหนังสือพงศ์กษัตริย์ [2พกษ 3:4 -28] ให้ข้อมูลที่มีค่าเกี่ยวกบภาษาโมอบและความสัมพันธ์ทางการเมองระหวางโมอบและอสราเอลในชวงหนึ่งของศตวรรษที่ 9 ก่อนครสตกาล เป็นจารึกที่กว้างขวางที่สุดที่เคยพบที่กล่าวถงอาณาจกรอสราเอล ("บ้านของอมรี") มีการอางองนอกพระคัมภีร์ที่แน่นอนที่สุดถึงพระเจาแห่งอิสราเอล ยาหเวหนอกจากนี้ยังเปนหนึ่งในสี่จารึกร่วมสมัยที่รู้จักกันที่มีชื่อของอสราเอล อีกสามจารึกคือแท่นศิลาเมอรเนปทาห์ แท่นศิลาเทลดาน และหนึ่งในแท่นหินคูร์ค ความแท้จริงของมันถูกตั้งคำถามมาเปนเวลาหลายปและนักวิจารณพระคัมภีร์บางคนแนะนำว่าข้อความไม่ได้มีประวัติศาสตร์ แต่เป็นอุปมาในพระคัมภีร์ อย่างไรกตาม แท่นศิลานี้ได้รับการยอมรับว่าเปนของแทและมประวัติศาสตรโดยนกโบราณคดพระคัมภีร์ส่วนใหญในปัจจุบัน

แท่นศิลานี้เป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชนของพิพิธภัณฑ์ลูฟวรในปารีส ฝรั่งเศส ตั้งแต่ปี 1873 จอรแดนได้เรียกรองให้ส่งคืนไปยังที่มาของมันตั้งแต่ปี 2014

วิกิพีเดีย

รูปภาพ

วิดีโอ

Moabite Stone (Mesha Stele)

แผนที่

ข้อมูลจากพจนานุกรม

Mesha

middle district, Vulgate, Messa.

(1.) A plain in that part of the boundaries of Arabia inhabited by the descendants of Joktan (Gen 10:30).

(2.) Heb. meysh'a, "deliverance," the eldest son of Caleb (1Chr 2:42), and brother of Jerahmeel.

(3.) Heb. id, a king of Moab, the son of Chemosh-Gad, a man of great wealth in flocks and herds (2Kings 3:4). After the death of Ahab at Ramoth-Gilead, Mesha shook off the yoke of Israel; but on the ascension of Jehoram to the throne of Israel, that king sought the help of Jehoshaphat in an attempt to reduce the Moabites again to their former condition. The united armies of the two kings came unexpectedly on the army of the Moabites, and gained over them an easy victory. The whole land was devastated by the conquering armies, and Mesha sought refuge in his last stronghold, Kir-harasheth (q.v.). Reduced to despair, he ascended the wall of the city, and there, in the sight of the allied armies, offered his first-born son a sacrifice to Chemosh, the fire-god of the Moabites. This fearful spectacle filled the beholders with horror, and they retired from before the besieged city, and recrossed the Jordan laden with spoil (2Kings 3:25-27).

The exploits of Mesha are recorded in the Phoenician inscription on a block of black basalt found at Dibon, in Moab, usually called the "Moabite stone" (q.v.).

EBD - Easton's Bible Dictionary